Abstract:
در میان تفاسیر قرآن کریم تفسیر«کشف الاسرار و عده الابرار » میبدی ارزشی والا و مقامی برتر دارد که
همواره مورد توجه پژوهشگران بوده و است. میبدی یکی از پایه گذاران بزرگ تاویل قرآن است که
توانسته در نوبت سوم تفسیر، با عدول از شیوة رایج تفسیر در صدد یافتن معانی باطنی قرآن برآید، بر اساس
همین نکته، این تفسیر از جمله تفاسیری است که در ضمن برخورداری از زبانی شیرین و روان و سلیس در
بردارنده نکات دقیق عرفانی و ادبی میباشد میبدی در نوبت سوم تاویل آیات در توجیه عرفانی، بعضی از
آیات قرآن را بر مذاق عارفان تاویل نموده و برای تاویل از شگردهای ادبی استفاده کرده است مخصوصا
اینکه در مواردی حکایتهایی از عارفان نامی و حکایتهای دوران پیامبران اکرم (ص) آورده و همچنین
با آرایههای ادبی چون تشبیه کلام خود را آراسته است و گاهی نیز صرفا به مناجات پرداخته است. در این
مقاله تفسیر نوبت سوم سوره توبه از جلد چهارم انتخاب شده و حکایتهایی که میبدی در تفسیر این سوره
به کار برده بررسی شده است.
Machine summary:
اين بخش از تفسير بيش از آنکه جنبۀ ديني داشته باشد سرشار از صنايع ادبي و بهره مند از حلوات زباني است » (باباسالار، ١٣٨٧: ١٤) و دليل آن «آشنايي فراوان او با احوال و آثار عارفان و انديشه هاي عارفانه خود اوست و همين آشناييها و آگاهيهاست که بر زبان و سبک بيان او کاملا اثر گذاشته و تفسير او را در نوبت ثالثه ، رنگ و رويي ويژه بخشيده است و نمونۀ بسيار برجسته اي از تفسير عرفاني و ذوقي پديد آورده است » (همان : ٢٣) در اين مقاله با تأکيد بر نگرش عرفاني ميبدي در کشف الاسرار، نوبت سوم تفسير سوره توبه به لحاظ کارکردهاي ادبي نويسنده بررسي شده است ميبدي با آوردن حکايت ، مناجات ، آرايۀ ادبي چون تشبيه ، آيات را تبيين و تفسير نموده است .