Abstract:
سعدی، بزرگترین شاعر و نویسندة قرن هفتم در تاریخ زبان و ادب فارسی و دورانساز و تأثیرگذار در تحوّلات ادبی و فرهنگی بوده است. در پژوهش حاضر، تلاش شده از منظری دیگر بر آفرینشهای ادبی و فکری آثار سعدی نگریسته و جلوههای از جرم، تقصیر و توبه در آنها باز نموده شود. هدف اصلی نگاه عرفانی به این موضوع و بررسی میزان مصداق آن درنگاه عرفانی سعدی بوده است. روش تحقیق در این پژوهش، کتابخانهای و تحلیل محتوا و واحد تحلیل، مضمون حکایات یا آموزهها در آثارسعدی بوده است. نتایج نشان میدهد که توجه به رویکرد جرم، تقصیروتوبه به پیشگاه الهی بانگاه عرفانی سعدی، نمود فراوان داشته و زیباترین و لطیفترین جلوههای آن در بوستان دیده و به فراوانی مورد تأکید قرار گرفته است و در نتیجه، با توجه به اندیشه اصلاحگرایانه سعدی و آموزههای عملگرایانة وی، توبه، عاملی مهم در جلوگیری از جرم و تکرار آن و بازپروری مجرم میتواند باشد.
Machine summary:
تجلی اول این حقیقت در مقام خلق، وجود عقل اول است و از تجلیات «عقل اول»، «عقل دوم» و «لوح محفوظ» و سایر حقایق، تحقق خارجی پیدا مینمایند؛ به همین جهت، تمامی موجودات از عقل اول تا هیولای اولی، تعینات انسان کاملند و تعین آن حقیقت، بر تمامی تعینات، مقدم استاینکه از رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) وارد شده است: «اول ما خلق الله نوری» و یا «اول ما خلق الله العقل» بر مراتب و تجلیات و تنزلات وجودی، حمل میگردد و این با خفا و بطون اصل ذات و حقیقت او منافات ندارد.
5- سبزواری، حاج ملاهادی، (1383)، اسرار الحکم، تصحیح: کریم فیضی، قم: مطبوعات دینی.
7- شیرازی، صدر الدین محمد بن ابراهیم، (1360)، اسرار الآیات، مقدمه و تصحیح: محمد خواجوی، تهران: انجمن حکمت و فلسفه.
8- شیرازی، صدر الدین محمد بن ابراهیم، (1363)، مفاتیح الغیب، تصحیح: محمد خواجوی، تهران: موسسه تحقیقات فرهنگی.
9- شیرازی، صدر الدین محمد بن ابراهیم، (1382)، الشواهد الربوبیة، ج 1، قم: انتشارات مطبوعات دینی.
10- شیرازی، صدر الدین محمد بن ابراهیم، (1981)، الحکمه المتعالیه فی الاسفار الاربعه العقلیه، چ 3، بیروت: دار احیاء التراث.