Abstract:
یکی از ایرادهای برخی از معارضان و منتقدان به قرآن این است که در قرآن، در مورد برخی اشخاص و گروهها تصریح به الفاظ قبیح شده و آنان با نامهای زشت و ناپسند مانند: «ابله، نادان، فاسق، بیشعور، حیوان، نجس و ...» مورد خطاب و عتاب قرار گرفتهاند؛ در حالیکه با استناد به آیاتی مانند: «و قولوا للنّاس حسنا»، «و لا تسبّوا الّذین یدعون من دون اللّه ...» عدم صحّت این مطلب و اینکه از اختصاصهای قرآن کریم، عدم تصریح به الفاظ قبیح است، تا جایی که خدای متعال در بیان بسیاری از مسائل، بهمنظور رعایت ادب به عملی که طبع بشر از ذکر آن امتناع دارد، تصریح نمیکند، ازقبیل: مباشرت، مراوده، افضاء، اتیان و ...، چراکه دعوت قرآن بر پایه ادب و استدلال منطقی استوار است و اشکال این دست از مغرضان به فهم خودشان بر میگردد.
Machine summary:
برخي معتقدند، خداي متعال نه قصد اهانت به بندگان خود را دارد، نه از اين آيات قصد انشاء دارد، بلکه اينگونه آيات، اخباري است و صرفاً خبر از واقعيت ميدهد؛ بهتعبيري، برخي از انسانها با انجام گناه از صورت انساني خارج ميشوند اما در اين دنيا هويت حيواني آنها آشکار نيست؛ يعني اگر افكار، گفتار و كردار کسي ناشايست و بد باشد، به تناسب آن اعمال، بهصورت حيواني شهوتپرست يا بوزينهاي شكمپرست يا خوكي متكبّر يا پلنگي ظالم يا سگي هار و خلاصه بهصورتي زشت و پليد جلوه خواهد كرد، چنانکه اعمال نيکو و شايسته، از او انسان کامل ميسازد، بهعنوان مثال، قرآن کريم با بيان آيه: «إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِندَ اللّهِ الصُّمُّ الْبُكْمُ الَّذِينَ لاَ يَعْقِلُونَ»، (انفال / 22) خبر ميدهد کسي که تعقل ندارد، کسي که کور باطن و کر باطن است، در قيامت، بهصورت يک جنبنده پست محشور ميشود.
(فنايي، 1388 ج) از سوي ديگر اگر در متون ديني، نام حيواني از حيوانات که به تناسب و يکسان بر مؤمن و کافر اطلاق شده است، يا با استفاده از ويژگيهاي حيوانات گروه خاصي از انسانها به حيواني که داراي آن ويژگي است تشبيه شدهاند، بايد نتيجه گرفت که استفاده از تمثيل انسان به حيوان در آن فرهنگ امر رايجي بوده است و اين امر بهخوديخود متضمن هيچ توهيني در حق انسان نبوده و هيچ حکم حقوقي نيز بر آن بار نميشده است و اگر در وقت مطالعه اين متون، رايحه توهين مشام کسي را بيازارد، بهخاطر آن است که او متن را از سياق آن خارج کرده و اين متون را ترجمه و تفسير تحت اللفظي نموده است؛ يعني منشأ اين رايحه متن مورد مطالعه نيست، بلکه مشام کسي است سرشت تاريخي متون ديني را ناديده ميگيرد.