Abstract:
هدف ازپژوهش بررسی تاثیر فعالیت بدنی بر بهره وری و کاهش غیبت از کار، تعلق خاطر کاری کارکنان زن دانشگاه آزاد اسلامی واحد پرند می باشد. روش تحقیق آزمایشی -میدانی بوده ،که از طریق پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه آزمایش و گروه کنترل انجام شده است. 72 نفر از کارکنان زن دانشگاه آزاداسلامی به صورت داوطلبانه به عنوان آزمودنی در این مطالعه شرکت نمودند. تعلق خاطر کاری با پرسشنامه اسچوفعلی و بابکر بهره وری و کاهش غیبت از کاربا پرسشنامه سلامت عمومی و بهره وری کاری هانگ سنجیده شد. تمرین هوازی موجب افزایش بهره وری(001/0p=) و تعلق خاطر کاری(001/0p=)، در آزمودنی ها شد. اما تمرینات هوازی تاثیری بر کاهش غیبت کارکنان از کار نداشت. نتایج این مطالعه نشان داد شاخص های شغلی به یک اندازه تحت تاثیر تمرین قرار نمی گیرند( اندازه اثر تعلق خاطر کاری 55/0 در بهره وری 37/0) بدست آمد. بر اساس این یافته ها توصیه می گردد مدیران برای افزایش تعلق خاطر کاری و نیز بهره وری نیروی انسانی فرصتهای مناسبی را جهت شرکت در برنامه های فعالیت بدنی برای کلیه کارکنان بخصوص کارکنان زن که از محدودیتهای زیادی در انجام فعالیت های بدنی برخوردار می باشند، فراهم آورند.
The aim of this study was to investigate the effect of physical activity on productivity, reducing absence from work and work engagement of the female employees of Islamic Azad University, Parand branch. The method was experimental-field carried out with pretest and posttest and two groups: control and experimental. 72 female employees of Islamic Azad University voluntarily participated as subjects in this study. Work engagement was assessed by Schaufeli and Bakker inventory; productivity and reduced absence from work were assessed by public health and work productivity inventory of Hang. Aerobic exercise increased work engagement (P=0.001) and productivity (P=0.001) in subjects, but this exercise had no effects on reducing absence from work. The results of this study showed that physical activity do not equally affect work indexes (effect size=0.55 in work engagement, effect size=0.37 in productivity). According to these findings, it is suggested that managers should provide proper opportunities to participate in physical activities for all employees especially women who suffer from many restrictions on physical activities in order to promote work engagement and productivity of human resources so that they can enjoy their active human resources more effectively in the organization.
Machine summary:
نتایج این مطالعه نشان داد شاخص های شغلی به یک اندازه تحت تأثیر تمرین قرار نمی گیرند (اندازة اثر تعلق خاطر کاری ٠/٥٥ در بهره وری ٠/٣٧) به دست آمد.
براساس این یافته ها توصیه می شود مدیران برای افزایش تعلق خاطر کاری و نیز بهره وری نیروی انسانی فرصت های مناسبی را برای شرکت در برنامه های فعالیت بدنی برای کلیۀ کارکنان به خصوص کارکنان زن که از محدودیت های زیادی در انجام فعالیت های بدنی برخوردارند، فراهم آورند، تا بتوانند به صورت مؤثرتر از نیروی انسانی فعال خود در سازمان بهره مند شوند.
گوشن ٢(٢٠١٤) در بررسی ارتباط بین بهره وری کاری و فعالیت بدنی کارکنان تمام وقت سنگاپور نشان داد کارمندان سنگاپوری که درخواست هایی برای مرخصی های پزشکی فوری داشتند، با انجام فعالیت های بدنی این درخواست ها کاهش چشمگیری نداشته است .
از جمله مطالعۀ فراتحلیلی هاچیتسون و ویلسون (٢٠١١) در بررسی ٢٩ مطالعه نشان داد که با انجام فعالیت بدنی در محل کار می توان محیط مناسبی برای بهبود فعالیت بدنی کارمندان ایجاد کرد و این مسئله موجب بهبود سلامت و تندرستی آنان و در نتیجه افزایش بهره وری کارکنان می شود (١٢).
(رجوع شود به تصویر صفحه) بحث و نتیجه گیری نتایج تحقیق حاضر نیز نشان داد که ١٢ هفته فعالیت بدنی بر بهره وری کارکنان زن دانشگاه آزاد تأثیر معناداری داشته است .
همچنین نتایج تحقیق حاضر نشان داد که ١٢ هفته فعالیت بدنی بر تعلق خاطر کاری کارکنان زن دانشگاه آزاد اسلامی تأثیر معناداری داشته است .