Abstract:
مهریه، سنّتی است که از نظر تاریخی، قدمت زیادی دارد و در جوامع مختلف به شکلهای گوناگون
انجام میشده است. از زمانهای گذشته تاکنون، تقریبا همة آئینها بحث مهریه را مطرح کرده اند و در آئین بهائی نیز به تقلید از آئینهای قبل مطرح شده است. پیشوایان بهائی از طرفی ادعای تساوی مرد و زن، در
همة شئونات را دارند؛ و معتقد به وحدت عالم انسانی و برابری همة انسا نها هستند، در
حال یکه نه تنها در عمل، در بسیاری موارد به این ادعاها عمل نکردهاند؛ بلکه با قرار دادن
مهریههای متفاوت برای همسران مردانی که در شهر و مردانی که در روستا زندگی
میکنند، این ادعا را زیر پا گذاشتهاند. از سوی دیگر، بهائیان قائل به مقتضیات زمان هستند
و با توجه به نوسانات قیمتها در هر زمان، با قرار دادن مهریهای ثابت در هر زمان، این ادعا
را هم نقض کردهاند.
Machine summary:
از جملة سؤالاتی که در اینجا به ذهن پژوهشگران متبادر میشود این است که آیینی که ادعای وحدت عالم انسانی و عدم تفاوت میان انسانها و تساوی بین زنان و مردان دارد، چگونه مساوات میان مهریة زنانی را که در روستا و شهر زندگی میکنند، در حالیکه دو همجنس هستند، رعایت نکرده است؟ به علاوه با وجود ادعای تساوی بین زنان و مردان، چگونه بحث مهریه را به این شکل مطرح کرده است؟ همچنین با این همه تأکید که بر مقتضیات زمان کردهاند، چرا در طول زمانهای گوناگون یک مقدار مهریة ثابت را برای ازدواج پیروان خود قرار دادهاند؟ این نوشتار پاسخ به شبهة پنجاه و هشتم از «جزوة پاسخ به شبهات» مبنی بر تفاوت مهریة دختر شهری و روستایی است.
(یزدانی، احمد، نظر اجمالی، 66؛ عبدالبهاء، الواح وصایا، ص13) نتیجه گیری مهریه به عنوان بحثی مسلم میان ادیان و فرهنگهای مختلف مرسوم بوده است و اسلام هم آن را تقویت کرده است، اما پیشوایان بهائی مهریة متفاوتی برای همسران مرد شهری و روستایی قرار دادهاند و در طول زمانهای متمادی مهریة ثابتی را برای ازدواج قرار دادهاند؛ که در جوامع دیگر مرسوم نبوده و علاوه بر تفاوت با ادیان و فرهنگهای دیگر، این موضوع حیرت آور است؛ زیرا که آئین بهائی در تعالیم خود به وحدت عالم انسانی و تساوی زنان و مردان و دین باید مطابق زمان باشد، اعتقاد دارد.