Abstract:
در عصر جهانیشدن، شهرها و مکانها نمیتوانند بیارتباط از همدیگر باشند ارتباطی که از اقتصاد گرفته تا فرهنگ، سیاست، صنعت و... را در برمیگیرد و در این میان در آغاز هزاره سوم که همراه غلبه مفهوم جهانیشدن است شهر بهعنوان پدیدهای پیچیده و پویا، به همت جریان غالب اطلاعات و ارتباطات، جامعه سنتی و بسته به جامعه شبکهای تبدیلشده و فضای جریانها جایگزین مفاهیم سنتی موقعیت و مکان شده، نقاط شهری بهویژه نقاط شهری مرزی به شاهراهها، ورودیها و گرههای توسعه تبدیل و مفاهیم جدیدی مانند شهر ـ منطقه را شکل دادهاند. هدف مقاله حاضر ارائه راهکارهایی در توجه به مفهوم برنامهریزی منطقهای با بهرهمندی از نتایج برنامههای توسعهای اجراشده در شهرهای کشور ترکیه در جهت ارتقاء توسعه شهری و منطقهای استان آذربایجان غربی است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است. همچنین، تحقیق موردنظر از نوع تحقیقات کاربردی است و شیوههای جمعآوری اطلاعات اسنادی و میدانی و در قالب پرسشنامه انجامگرفته است. جامعه موردمطالعه شامل کارشناسان، متخصصان و اساتید دانشگاه بودند که در زمینه توسعه شهری، برنامهریزی منطقهای مشغول به فعالیتاند که بهصورت تصادفی در دسترس 25 نفر انتخاب و ابزار جمعآوری اطلاعات در اختیار آنها قرار داده شد. در این مطالعه از مدلهای ترکیب SWOT- AHP جهت تجزیه و تحلیل نهایی اطلاعات استفاده شده است. در این مطالعه با استفاده از روش دلفی به بررسی نقاط قوت و ضعف (عوامل داخلی)، و فرصتها و تهدیدها (عوامل خارجی) استراتژیهای توسعه شهری در سطح بینالملل در شهرهای مرزی پرداخته شد. سپس با استفاده از مدل AHP، مجموعه عوامل داخلی و خارجی جهت اتخاذ بهترین راهبرد (WT, SO, WO, ST) وزن دهی شد. یافتههای پژوهش نشان میدهد در مدل SWOT- AHP، راهبرد SO با امتیاز وزنی 839/0 بهعنوان مهمترین راهبرد و راهبردWO با امتیاز 65/0 بهعنوان راهبرد جایگزین انتخابشده است.