Abstract:
دنیس مک اوئن دکترای خود را در سال 1979 از دانشگاه کمبریج اخذ نمود و مدتی به تدریس مطالعات اسلامی در دپارتمان مطالعات ادیان، در دانشگاه نیوکاسل مشغول بود.
او مقالاتی درباره باب، بابیت و بیان در دایر ةالمعارف ایرانیکا نوشته است. همچنین مقاله ای درباره ارتداد در سیاست ایران، در قرن نوزدهم، در نشریه ژورنال بی نالمللی انجمن مطالعات خاورمیانه نوشته است. حوزه
موردعلاقه او برای مطالعه، عمدتا تشیع مدرن، شیخیه، بابیه و بهائیت است. مقاله مفصلی در معرفی او و آثار او در فصلنامه بهائی شناسی، شماره 7 و 8، پاییز 150- و زمستان 1397 ، صص 96 چاپ شده است.
Machine summary:
] ***** اعتقاد به جهاد و پیکارگری در نوشتههای باب شاید مناسبتر باشد نوشتههای باب را، که در اینجا توجه ما به آنها است، به دومقطع زمانی تقسیم کنیم: از 1843 تا 1848، دورانی که او خود را نماینده و باب و تذکردهنده به آمدن امام غائب معرفی کرد و بر رعایت احکام و سنت اسلامی تأکید داشت تا زمینهساز ظهور «صاحبالزمان»، امام مهدی و منجی جهانی باشد و از 1848 تا 1850، دورانی که علیمحمد باب ادعای جدید خود را مطرح میکند که خودش امام مهدی است و یک پیامبر مستقل است و دستور نسخ احکام و شریعت اسلام را داد و تلاش کرد احکام و قوانین بابی را تدوین و آن را جایگزین احکام اسلامی نماید.
همچنین در چند منبع و مأخذ بابی روشن شده که باب عبارات کفار و مشرکان را منحصر به خداناباوران و کسانی که برای خداوند شریک قائل بودند، نکرده؛ بلکه مسلمانان را ـ چه شیعه و چه سنی ـ که او و مقامش را به رسمیت نشناخته و تأیید نمیکردند، در عداد کفار و مشرکان و دارای عقیدۀ فاسد تلقی میکرد!95 او در یک مورد به مشرکان از اهل قرآن اشاره میکند!96 او خود را صاحب «عقیدۀ صحیح» میدانست و انتظار داشت همۀ مسلمانان امر او را بپذیرند، در غیراینصورت، اعمال آنان نیز مورد تأیید و پذیرش نخواهد بود!97 هرکس او را تکذیب کند، پیامبر اسلام و قرآن را انکار کرده است (و درنتیجه غیرمسلمان تلقی خواهد شد).