Abstract:
عرفان عبارت است از علم به حضرت حق از حیث اسماء و صفات و مظاهرش، همه اسماء الهی به نوعی با هنر و زیبایی همپیوندد مانند جمیل، بدیع، مصور وغیره. نماد تجلی کثرت در وحدت را می توان رنگ دانست از آنجا که نور، که خود نماد کامل وحدت است، ذات مجردش با رنگ تجسم می یابد و رنگ عاملی برای تجلی و ظهور نور میشود. در هنر، رنگها جنبه تمثیلی داشته و هر رنگ معنا و مفهومی را در بر می گیرد. به طور مثال: رنگ سبز حالت عرفانی داشته و رنگ سفید نماد وجود مطلق است. معماری گوتیک با هدف ایجاد فضاهای وهم آلود و عجیب و غریب با ترکیبی از نورها و سایهها و رنگهای درخشان سعی در ایجاد فضاهای مرموز نموده تا گویی حضور عنصر مقدس را در آن مکان بتوان احساس نمود. هدف اصلی این پژوهش، بررسی چگونگی و کارکرد بازتاب وجود رنگ و نور در معماری و نقاشی گوتیک است. این تحقیق به روش توصیفی- تحلیلی بوده و با استدلال استقرایی و روش کتابخانهای به جمع آوری اطلاعات پرداخته شده است. نتایج تحقیق نشان میدهد که معماری و نقاشی دوره گوتیک با مفاهیم مذهبی سعی دارد تا حضور خداوند را لابلای فضاهای مرموز با ترکیبی از نورها و رنگها در صورت متجلی سازد.
Mysticism entails insight in the Absolute, insight in his names, traits, and expressions. All names of Allah, such as Jamil, Badie, Mosavar, etc. are tied with art and aesthetics. Color is the expression of pluralism in unity. Light, per se, is a symbol of unity but it is embodied by color and color acts as a media for expression and emergence of light. Colors signify a specific meaning in the realm of art. For instance, green implies a divine mystical state but white is the symbol of Absoluteness. Goethic architecture seeks to create mysterious spaces through a combination of lights, shadows, and bright colors, so that the sacredness of that space is immadiately perceived. Present study attempts to examine the application of light and color in Goethic architecture and paintings. It is of descriptive-analytical type. Data is gathered through inductive reasoning and librarian method. Research findings show that Goethic architecture and painting imbued with religious concepts makes an attempt to embody God embeded in mysterious spaces through a combination of lights and colors.
Machine summary:
نماد عرفاني رنگ و نور در نقاشي و معماري دوره گوتيك پیمان علیزاده اسکویی ، اسماعیل بنی اردلان ، کامران افشار مهاجر محمدرضا شریفزاده ، محمد جواد صافیان چكيده: عرفان عبارت است از علم به حضرت حق از حيث اسماء و صفات و مظاهرش، همه اسماء الهي به نوعي با هنر و زيبايي همپيوندد مانند جميل، بديع، مصور وغيره.
هدف اصلي اين پژوهش، بررسي چگونگي و كاركرد بازتاب وجود رنگ و نور در معماري و نقاشي گوتيك است.
در این پژوهش تلاش میشود نماد عرفاني رنگ و نور در نقاشی و معماري دوران گوتیک به دور از فضاهای حاکمیتی آن دوران و کاربردی بودن هنر در آن مقطع مورد واکاوی و تحلیل قرار گیرد.
روش پژوهش در این پژوهش، از روش تحقیق توصیفی – تحلیلی، برای بررسی نماد عرفاني رنگ و نور در نقاشي و معماري و ارتباط آن با هنر مذهبی دوره گوتیک استفاده شده است.
شیوه دستیابی به اطلاعات پیرامون نماد عرفاني رنگ و نور در نقاشي و معماري دوره گوتيك از نوع کتابخانهای با استفاده از منابع مکتوب و دیجیتال است.
چنانچه مطرح شد يكي از عوامل مهم براي استفاده معنوي و عرفاني در هنر دوره گوتيك رنگ است.
در واقع وجود نور و رنگ در فضاي كليساهاي دوره گوتيك نشان دهنده فضاي روحاني و عرفاني است تا احديت خداوند را لابلاي رنگها و انوار متجلي سازد.
بنابر اين ميتوان نتيجه گرفت كه نقش نور و رنگ در نقاشي و معماري دوره گوتيك، تأكيد بر اصل تجلي است.