Abstract:
روشهای «ADR» برای چند دهه به عنوان روشی مناسب جهت حلوفصل اختلافات در قراردادهای بینالمللی بالادستی صنعت نفت و گاز معرفی شده است.اکنون پرسش این است که آیا «ADR» در IPCارجاع به همۀ ابزارهای آن است یا نوع خاصی از آن را مدنظر دارد و در حقیقت تبادر در «ADR» چیست؟این مقاله برآن است تا با بررسی قراردادهای بینالمللی بالادستی صنعت نفت و گاز، به این مهم پاسخ دهد. نتایج این مقاله، گواه آن است که ترکیب دو فرایند کارشناسی و داوری، میتواند روابط قراردادی بلندمدت طرفین را حفظ کرده و از لحاظ زمانی و مالی کارایی لازم را داشته باشد. پژوهش پیش رو، ثابت میکند که کارشناسی- داوری، روش برتر حلوفصل اختلافات در قراردادهای جدید بالادستی صنعت نفت و گاز، موسوم به IPC است.
ADRs have been introduced for decades as an appropriate way to resolve disputes in upstream international contracts in the oil and gas industry; an example of this is the adoption of the International Commercial Compromise Law. The question to be addressed here is whether or not the ADR in the IPC is a reference to all of its instruments or to a particular type of instrument and what is the ADR in fact. This article aims to respond to this by reviewing upstream international contracts in the oil and gas industry. The results of this paper confirm that the combination of two expert and arbitration processes can maintain long-term contractual relationships of the parties and be efficient in terms of time and finances. This research proves that peer-review is the best way to resolve disputes in new upstream contracts in the oil and gas industry called IPC.
Machine summary:
تحليل روش هاي جايگزين حل وفصل اختلافات (ADR) در قراردادهاي جديد بالادستي نفتي ايران IPC عماد ملاابراهيمي دانشجوي دکتري حقوق خصوصي دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مرکزي بهشيد ارفع نيا دانشيار گروه حقوق خصوصي دانشکدٔە حقوق دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مرکزي (تاريخ دريافت : ١٣٩٨/٧/٢٨ - تاريخ تصويب : ١٣٩٨/١٢/٢١) چکيده روش هاي «ADR» براي چند دهه به عنوان روشي مناسب جهت حل وفصل اختلافات در قراردادهاي بين المللي بالادستي صنعت نفت و گاز معرفي شده است .
٣. «روش برتر حل وفصل اختلافات بين المللي در قراردادهاي نفت و گاز- ميانجيگري - داوري »، عنوان پايان نامه اي است به قلم روح الله منصوري طهراني که در آن ، براي اثبات فرضيۀ خود، از هر دو روش تجزيه و تحليل و بررسي مقايسه اي استفاده کرده است .
هريک از پژوهش هاي بالا، گوشه اي از زواياي مختلف شروط حل وفصل اختلافات را در قراردادهاي تجاري بين المللي مورد بحث و بررسي قرار داده است ، ولي هيچ يک به طور کامل و جامع ، به تحليل روش هاي جايگزين حل وفصل اختلافات (ADR) در قراردادهاي جديد بالادستي نفتي ايران IPC نپرداخته است ؛ زيرا در هر قرارداد، بايستي انواع اختلافاتي که احتمال وقوع آن ها در طول دورٔە قرارداد وجود دارد، شناسايي شود؛ سپس متناسب با آن ، يک نظام پيشگيري از اختلافات و حل وفصل آن براي قرارداد طراحي گردد که طبيعتاً ضرورت انجام اين پژوهش ، زمينه ساز اين مهم خواهد بود.