Abstract:
مشارکت سیاسی یا عدم مشارکت سیاسی به عنوان یکی از معیارهای سنجش میزان توسعه یافتگی سیاسی جوامع در سطوح مختلف همواره از سوی پژوهشگران متعددی مورد بررسی قرار گرفته است. مشارکت سیاسی زنان در ایران از انقلاب مشروطه تا انقلاب اسلامی به شیوه های مختلف صورت پذیرفته است که نقش قابل توجهی در سیرتحولات تاریخی ایران داشت. زنان در ایران بین دو انقلاب مذکور، با توجه به بسیاری از موانع برخاسته از جامعه، سنت، فرهنگ و... ازجایگاه والایی درارتقاء پارامترمشارکت سیاسی نسبت به تحولات تاریخی برخوردار بوده اند و برای تاثیرگذاری بر سرنوشت سیاسی جامعه خویش به شیوه های گوناگون در جهت ایفای نقش سیاسی اجتماعی پرداختند.
Machine summary:
ازآنجا که زنان به عنوان عضو تکميل کننده روند مبارزات سياسي - اجتماعي انقلاب مشروطه و انقلاب اسلامي به اشکال گوناگون مشارکت داشته اند، متاسفانه نقش آنان همواره در حاشيه متن انگاشته شده است .
و انقلاب اسلامي زنان نقش موثري را ايفا نموده اند که چگونگي اين امر رادر شاخص هاي؛ جايگاه زنان در کرسي هاي سياس، زنان، ادبيات و تشکلهاي سياسي- اجتماعي، مشارکت سياسي- مبارزات نظامي مي توان مورد بررسي قرار داد.
اگر چه محدوديت ها و معذوريت هاي جامعه ايران و فرهنگ سنتي غالب بر حضور زن در عرصه سياست و اجتماع، همواره چارچوب خاصي از فعاليت زنان را موجب مي شد- چنانچه کاسته شدن از اين موانع به اعمال مشارکت سياسي زنان در معناي گسترده تر آن گشته و توسعه سياسي را به دنبال خواهد داشت - اما نمي توان حضور افکار، بينش هاي مدرن و رويه هاي مستقلانه زنان در ارتباط با تحولات تاريخي را ناديده انگاشت .
پيش از مشروطيت ، فرهنگ مرد سالارانه جامعه سنتي ايران به زنان مجال فعاليت سياسي را نمي داد، اما سرانجام در نتيجه ارتباط با اروپا در اواخر قرن نوزدهم عرصه فعاليت و مشارکت سياسي زنان گسترده تر شد(شاهسون،١٣٨٩: ١٥٨) نخستين حرکت ملي در دوره معاصر پس از شکست ايران از روس، جنبش خودجوش مردم تهران در دفاع از زنان گرجي مسلمان شده بود که سفير روس به استناد تفسير قرارداد ترکمن چاي قصد جدا کردن آنها از 126.
براي نتيجه آنچه را که به عنوان يک اصل در ساختار يک جامعه توسعه يافته مي توان مورد تحليل قرار داد، ميزان حضور و مشارکت سياسي - اجتماعي نيروهاي مختلف در حوزه هاي گوناگون است .