Abstract:
هدف از پژوهش حاضر تعیین میزان اثربخشی آموزش مبتنی بر طرحواره درمانی بر طرحوارههای ناسازگار اولیه و الگوهای حل تعارض در زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اهواز بود. نمونه پژوهش شامل 30 نفر بود که به روش تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. طرح پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. ابزار اندازهگیری پرسشنامه طرح وارههای ناسازگار اولیه یانگ (1998) و پرسشنامه الگوهای حل تعارض رحیم (1997) بود. زنان متاهل گروه آزمایش طی 20 جلسه 60 دقیقهای تحت مداخله طرح واره درمانی با پروتکل درمانی جفری یانگ و همکاران (2003) قرار گرفتند. دادههای جمع آوری شده با استفاده از تحلیل کوواریانس (مانکوا) و تحلیل کوواریانس تک متغیره (آنکوا) مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. یافته نشان داد که طرح واره درمانی برکاهش طرح وارههای ناسازگار اولیه و بهبود الگوهای حل تعارض در گروه آزمایش اثربخش است و تفاوت معناداری بین دو گروه وجود دارد.
The purpose of this study was to determine the effectiveness of schema-based education on early maladaptive schemas and conflict resolution models in married women referred to counseling centers of Ahwaz.The research sample consisted of 30 individuals who were selected by simple random sampling method and replaced in two groups of experimental and control 15subjects each. The present study was a quasi-experimental design with a pre-monogram-post-meteoric design with control group. The measurement tool was Yang's Early Maladaptive Schemas (1998) and Raheem's Conflict Resolution Patterns Questionnaire (1997). Married women in the experimental group were treated with the protocol of treatment with Jeffrey Young et al. (2002) during a 20-minute 60-minute session. The collected data were analyzed using multivariate analysis of covariance (MANCOVA) and one way analysis of covariance (ANCOVA). The results showed that the treatment plan was effective in reducing the early maladaptive schemas and improving the conflict resolution patterns in the experimental group and there was a significant difference between the two groups.
Machine summary:
هدف اين پژوهش تعيين ميزان اثربخشي آموزش مبتني بر طرحواره درماني بر طرحواره هاي ناسازگار اوليه و الگوهاي حل تعارض در زنان متأهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اهواز است .
Patersen متأهل هســتند که ، آموزش آموزش مبتني بر طرح واره درماني مي تواند اين طرحواره هاي ناســازگار اوليه بهبود بخشد.
نتيجه به دســت آمده با پژوهش هاي زنــدي و همکاران (١٣٩٤)، مرادي و همکاران (١٣٩٣)، جانتن و نيلســون (٢٠١٦)، ايرن ١(٢٠١٥)، کارسن و همکاران ٢(٢٠١٤) که نشان دادند که الگوي حل تعارض همکاري ، اجتنابي ، مصالحه اي ، رقابتي و سازشي به دليل اجراي آموزش مبتني بر طرح واره درماني بهبود يافت ، همســو اســت .
در انتها پيشــنهاد مي گردد مراکز مشــاوره و خانواده به اثربخشــي آموزش مبتني بر طرحواره درماني به دليل اثرات مثبت بر بهبود طرحوارهاي ناســازگار اوليه ، الگوهاي حل تعارض توجه ويژه اي نمايند و در کارگاه هاي خانواده از اين روش مؤثر در جهت بهبود کيفيت زندگي زناشــويي استفاده مناسب تري نمايند.
(١٣٩٤)، اثربخشي آموزش رويکرد خانواده درماني مبتني بر طرحواره هاي ناسازگار اوليه زنان با نارضايتي زناشويي .
The effcacy of schema therapy based on cognitive on styles of confict resolution in personal marital.
The effect of schema therapy based on cognitive on the resiliency and styles of confict resolution.