Abstract:
هماهنگی بین سازمانی از دغدغههای اساسی مدیریت بحران در بسیاری از کشورها است که فقدان آن در مدیریت بحرانهای طبیعی، عوارضی از قبیل افزایش تلفات، جراحات و هزینههای مالی را به دنبال دارد. این پژوهش، بهمنظور بیان روشهای تقویت هماهنگی بین سازمانی در مدیریت راهبردی بحرانهای طبیعی، از طریق تئوریزه نمودن و چارچوببندی عوامل مؤثر بر این نوع از هماهنگی و سنجش میزان تأثیر هر عامل در قالب مدل مفهومی صورت گرفته است. تحقیق از نوع کاربردی و توسعهای است و اطلاعات آن براساس مطالعات کتابخانهای (اسنادی) و اطلاعات ناشی از مصاحبه با خبرگان(با روش دلفی) و استفاده از نظرات 100 نفر از صاحبنظران دارای تجربه عملی در این حوزه (با استفاده از نرمافزارهای spss) سامان یافته است و در نهایت با استفاده از مدل معادلات ساختاری (با استفاده از نرمافزار Amos)عوامل مؤثر بر هماهنگی بین سازمانی و نوع رابطه بین آنها احصا شده که مدل مفهومی مذکور با درصد بالایی مورد تأیید واقع شد. براساس نتایج حاصله از مدل ارائهشده و نوع رابطه بین عوامل آن، شش روش تقویت هماهنگی بین سازمانی در مدیریت راهبردی بحرانهای طبیعی حاصل گردید.
One of the basic concerns in Crisis Management is Inter-Organizational Coordination. The lack of inter-organizational coordination for Natural Disasters leads to damages such as increased casualties, injuries and financial expenses. In this research, to clarify the methods to enhance inter-organizational coordination for the management of natural disasters, the factors affecting this type of coordination will be developed by theorizing and framing and also measuring the impact of each factor in the form of a conceptual model. The type of Research is applied and developmental, the information of which is provided by library studies (documental), interview with experts (Delphi method) and comments from 100 experts with practical experience and it was analyzed with SPSS software. Finally, the factors affecting the inter-organizational coordination and its relations are explored by using the structural equation model and this conceptual model (Amos) is testified with a high percentage. Based on the results of the proposed model and its factoral relations, six methods for enhancing inter-organizational coordination in strategic management of natural disaster is achieved.
Machine summary:
تحقيـق از نـوع کاربردي و توسعه اي است و اطلاعات آن براساس مطالعات کتابخانه اي (اسنادي) و اطلاعات ناشي از مصاحبه با خبرگان (با روش دلفي) و استفاده از نظرات ١٠٠ نفر از صاحب نظران داراي تجربه عملـي در اين حوزه (با استفاده از نرم افزارهاي spss) سامان يافتـه اسـت و در نهايـت بـا اسـتفاده از مـدل معادلات ساختاري (با استفاده از نرم افزار Amos)عوامل مؤثر بر هماهنگي بين سازماني و نوع رابطه بين آن ها احصا شده که مدل مفهومي مذکور با درصد بالايي مورد تأييـد واقـع شـد.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) شکل شماره ١ - مدل نظري هماهنگي بين سازماني در مديريت راهبردي بحران هاي طبيعي پژوهش حاضر در ادامۀ پژوهش بالا و در راستاي پيشنهاد ارائه شـده در آن پـژوهش بـه ساير محققين مبني بر بررسي مدل نظري مذکور و مطالعۀ تأثيرات متقابل عوامـل همـاهنگي بين سازماني در فضاي روابط رسمي و غير رسمي بين سازماني صورت گرفته است .
سنجش مدل جدول ١٣: نتايج حاصل از يافته هاي مدل اندازه گيري شبکه روابط غير رسمي بين سازماني (به تصویر صفحه مراجعه شود) * * *: سطح معناداري کمتر از ٠/٠٠١ نتايج جدول ١٣ نشان مـيدهـد کـه همـه ضـرايب مـدل در سـطح کمتـر از ٠.
جدول ١٦: نتايج حاصل از نيکويي برازش مدل اندازه گيري متغيرهاي مستقل در حوزه روابط بين سازماني غير رسمي (به تصویر صفحه مراجعه شود) ٤-٤-٢.
سنجش مدل جدول ١٧: نتايج حاصل از يافته هاي مدل اندازه گيري متغيرهاي مستقل در حوزه روابط بين سازماني غير رسمي (به تصویر صفحه مراجعه شود) نتايج جدول ١٧ نشان مـيدهـد کـه همـه ضـرايب مـدل در سـطح کمتـر از ٠.