Abstract:
این پژوهش با هدف تعیین میزان تاثیر بررسی آموزش کنترل خشم بر میزان تاب، آوری؛ کیفیت زندگی و کاهش رفتار ناسازگارانه دانش آموزان انجام گرفته است. مطالعه به روش شبه آزمایشی انجام شد. جامعه آماری پژوهش، شامل تمامی دانش آموزان در سال1396بودند. به روش نمونهگیری خوشهای جند مرحلهای، تعداد60 نفر به شیوه دردسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند (30نفرآزمایش و 30نفرکنترل). برای گردآوری دادهها از 3 پرسشنامه استاندارد تاب آوری و پرسشنامه کیفیت زندگی و پرسشنامه رفتار ناسازگارانه استفاده شد. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل آزمون کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد بین گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون، تفاوت معنی دار وجود دارد (p=0. 001). همچنین بین گروهها از لحاظ خرده مقیاسهای تاب آوری، کیفیت زندگی و کاهش رفتار ناسازگارانه تفاوت معنی دار یافت شد (p<0/05). به نظر میرسد استفاده از آموزش مهارتهای کنترل خشم، به خوبی توانسته است در افزایش تاب آوری، کیفیت زندگی و کاهش رفتارهای ناسازگارانه آموزش دیدگان تاثیر گذار باشد.
The purpose of this study was to determine the effect of anger control training on the students’ resilience, quality of life, and their misbehavior. A quasi-experimental study was conducted The statistical population of the study included all students in 1396. In a cluster sampling method, 60 individuals were selected as sample (30 test group and 30 control group). To collect data, 3 standard resiliency questionnaires and quality of life questionnaire and maladaptive behavior were used. Data were analyzed using covariance test. The findings showed a significant difference between the experimental and control groups in the post-test (p = 0.001). Also, there was a significant difference between the groups in terms of resiliency subscales, quality of life and maladaptive behavior (p behaviors of the trainees.
Machine summary:
طیب زاده و سپهریان آذر(1396) پژوهشی با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختیرفتاری خشم بر تابآوری و نشخوار ذهنی انجام دادند نتایج حاصل از تحلیل کواریانس نشان داد که بعداز مداخله بین گروه آزمایش و کنترل در میزان افزایش تابآوری و کاهش نشخوار ذهنی تفاوت معناداری وجود دارد.
بر این اساس، مسالهی اصلي پژوهش اين است آيا آموزش کنترل خشم بر میزان تاب آوری، کیفیت زندگی و کاهش رفتار ناسازگارانه مؤثر است؟ لذا برای پاسخگویی به این مسئله فرضیه های زیر مطرح گردید.
آزمون من ویتنی براي بررسي تفاوت در متغير تاب آوری در مرحله پيش آزمون {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} نتايج جدول فوق نشان مي دهد که اثر بين گروه کنترل و آزمايش در مرحله پيش آزمون تفاوت معني دار وجود ندارد (P> 0.
ميانگين و انحراف استاندارد نمرات متغير هاي پژوهش در دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون در دو گروه کنترل و آزمايش {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} جدول شماره7 نتايج آزمون من ویتنی براي بررسي تفاوت در متغير کیفیت زندگی در مرحله پيش آزمون را نشان مي دهد.
آزمون من ویتنی براي بررسي تفاوت در متغير کیفیت زندگی در مرحله پيش آزمون {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} نتايج جدول فوق نشان مي دهد که اثر بين گروه کنترل و آزمايش در مرحله پيش آزمون تفاوت معني دار وجود ندارد (P> 0.
لذا این پژوهش با هدف تعیین میزان تأثیر بررسی آموزش کنترل خشم بر میزان تاب آوری؛ کیفیت زندگی و کاهش رفتار ناسازگارانه انجام گرفته است.
نتایج فرضیه دوم پژوهش موید این مطلب است که آموزش کنترل خشم بر افزایش کیفیت زندگی تأثیر دارد که این نتایج با نتایج مطالعات (چیپور و همکاران، 2002).