Abstract:
دوره کنونی حیات بشری با تحولات و دگرگونی های شگفت انگیزی همراه است. هرچند که در قرن گذشته با ارزش ترین دارایی یک سازمان ابزار تولید بود ولی اکنون سرمایه اصلی موسسات کارکنان آن به عنوان دانشگران هستند. با افزایش نقش دانش در زندگی بشر، به نظر می رسد وابستگی ابعاد و شیون مختلف زندگی به دانش در آینده افزایش خواهد یافت. به همین دلیل چندی است که مبحث مهمی به عنوان مدیریت دانش مطرح شده است. مدیریت دانش فرآیندی است که در آن هر کارمند یا فرد می تواند قسمت سودمند از دانش را در زمان و مکان مناسب، کشف کند، به دست آورد، پرورش دهد، خلق کند، عرضه کند، پخش کند، به اشتراک بگذارد، نگهداری کند، ارزیابی کرده و بکار گیرد . یکی از مهمترین عوامل و فرآیندهای مدیریت دانش که پایه بسیاری از استراتژی های مدیریت دانش است، اشتراک دانش یا تسهیم دانش است. اشتراک دانش، تسهیم داوطلبانه مهارت ها و تجربه های اکتسابی به سایر افراد است. سازمانها برای ایجاد فرهنگ به اشتراکگذاری دانش نیازمند آن هستند که جو همکاری و مشارکت را به وجود آورند. از آنجا که دانشگاه ها در صدر سازمان های تولید کننده دانش می باشند انتظار می رود در مدیریت دانش و استقرار آن پیش قدم باشند. هدف پژوهش حاضر بررسی موانع نظام مدیریت دانش در دانشگاه ها می باشد. روش پژوهش در این مقاله به روش جمع آوری اطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه ای و اینترنت می باشد.
Machine summary:
نتیجه نهایی جنبه های مدیریت دانش، نوآوری است که به نوبه خود عملکرد سازمانی را بهبود می بخشد و بنابراین مزیت رقابتی را تقویت می کند(شجاحت و همکاران، 2019).
با توجه به این که سازمان ها دانش محور شده اند و به جای نیرو های یدی برای ذهن ها هزینه می کنند، نیاز به ارتقای دانش در حال افزایش است، لذا با دانش مانند دیگر منابع ملموس به طور سیستماتیک رفتار شده است و از کاوش در حوزه مدیریت دانش به منظور پیشرفت و تقویت رقابت پذیری استفاده می کنند(آلبوغبیش، 1393) نوناکا و تاکوچی(1999) برای خلق دانش در هر سازمانی چهارالگو در نظر گرفته اند: 1)از دانش ضمنی به دانش ضمنی: زمانی که افراد مستقیما دانش ضمنی خود را با دیگران به اشتراک می گذارند.
کوپتا و مک دانیل در پژوهش خود مدیریت دانش را دارای دو بعد دانسته اند: بعد اول فراهم کردن اطلاعات مورد نیاز برای فرد نیازمند در زمان مناسب، بعد دوم شامل فعالیت های اکتساب، تلقی و خلق دانش برای بهبود عملیات سازمان که مزیت رقابتی برای آن ایجاد می کند(فدائی، 1395).
گاندری و همکاران(2010) مدیریت دانش، یک فرایند یکپارچه و سیستماتیک در سطح سازمان است که شامل فعالیت اکتساب، خلق، ذخیره، توزیع و بکارگیری دانش به وسیله افراد و گروه ها برای رسیدن به اهداف سازمانی می باشد.
سازمان مختلف آموزشی به این دلیل که جزو مهمترین مراکز تولید دانش می باشند باید تمام تلاش خود را برای پیاده سازی نظام مدیریت دانش به بهترین شکل انجام دهند.