Abstract:
این مقاله با اشاره به چهار تعریف از «حریم خصوصی» که در مقدمه مقاله آمده در صدد است تا نظریهای جدید در باب تعریف ماهیت حریم خصوصی ارایه کند. در ابتدا، چارچوب مفهومی حریم خصوصی با استفاده از اصول تبادر، تفکیک معنای لغوی از معنای ماهوی و تبیین ویژگیهای کلیدی ماهیت حریم خصوصی بیان شده است و در ادامه، حوزههای معنایی حریم خصوصی به چهار حوزه مختلف تقسیم شده و هر یک به طور مستقل توضیح داده شده است. نخستین حوزه عبارتست از حریم خصوصی هویتی، دومین حوزه عبارتست از حریم خصوصی مکانی، سومین حوزه عبارتست از حریم خصوصی ارتباطاتی و چهارمین حوزه حریم خصوصی افعالی است و سپس تلاش شده تا یک جامع مفهومی بین این چهار حوزه پیدا کنیم. در نهایت، این تعریف بدست آمده است: حریم خصوصی بخشی از حیات یک فرد است که نوع افراد یک جامعه مفروض، مایل نیستند که دیگران بدون اجازه در آن تصرف کنند.
Actions are not ethically equal, and it is particularly important to understand priorities among them in cases such as moral dilemmas. To find such priorities, it is helpful to consult religious statements in which “origins, ” “keys, ” “peaks, ” and “heads” of superior values are introduced. When we examine their instances, however, we face the question of how to reconcile these apparently inconsistent statements. To answer the question, we have deployed the descriptive-analytic.
Machine summary:
ً در اينجا در کنار تبيين حوزه هاي معنايي به چند بحث ديگر نيز در ذيل هر کدام مي پـردازيم : اولا، ۵۴ بحث ميکنيم که چه وقت اسـت کـه حـريم خصوصـي «صـحت سـلب » دارد، يعنـي مفهـوم حريم خصوصي موضوعا آن موارد را شامل نمي شود و در کنار آن بحـث مـيکنيم کـه چـه وقـت حريم خصوصي نقض مي شود و اگر حريم خصوصي يک فرد در آن حوزٔه معنـايي نقـض شـود، چه اتفاقي ممکن است افتاده باشد.
حريم خصوصي هويتي، عبارتست از کـل يـا بخشي از هويت يک فرد شامل بدن و نفس و ويژگيها و امور مربوط به اين دو به نحوي کـه نـوع افراد يک جامعه ٔ مفروض تمايل ندارند که ديگران بدون اجازه تصرفي در آن از قبيل لمس ، تماس ، معيت ، نگاه ، مشاهده ، توجه ، آگاهي، مطالعه و نشر داشته باشند.
اگر اموال انسان را بخشي از هويت او ندانيم ، ميتوان اموال او را بخشي از حـريم خصوصـي ارتباطاتي هر شخص به حساب آورد؛ از اين نظر که اشخاص ارتباطي تنگاتنـگ بـا امـوال خـود ْ دارند و اگر اين ارتباط به گونه اي باشد که نوع افراد در يک جامعه ٔ مفروض تمايل نداشته باشند کـه در آن تصرفي صورت گيرد، داخل در حريم خصوصي آنهاست .
اگر دو نفر در حال گفت وگو بـا هـم در اتوبـوس هسـتند و ديگري در کلام آنان دخالت کند و ابراز نظر کند، به حـريم خصوصـي کـاري آنـان داخـل شـده ويژگي هاست ؛ اگر اين دو نفر با هم دوست باشند، افزون بر آن به حريم خصوصي ارتباطاتي آنان نيـز وارد اي شده است .
Privacy, Morality, and the Law. Philosophy and Public Affairs, 12(4), 269–288.