Abstract:
در حالیکه سیاستگذاری دولتهای منتخب شرق آسیا(کره جنوبی، هنگکنگ، سنگاپور و تایوان) به عنوان یکی از الگوهای موفق در مقابله با ویروس کرونا مورد تحسین جهانیان قرار گرفت، درباره اقدامات دولت ایران دیدگاههای مختلفی مطرح شد. هدف نوشتار حاضر این است که از چشمانداز مفهوم «توانایی دولت»، به مقایسه این دو نوع سیاستگذاری بپردازد. پرسش اصلی پژوهش این است که توانایی دولت در ایران و کشورهای منتخب شرق آسیا چه تأثیری در عملکردِ نظامِ سیاستگذاری کروناویروس داشته است؟ از این رو، پس از بررسی رهیافتها و نظریههای گوناگون در قالب ادبیات نظری، مدل لیندول و تئورل به عنوان معیاری برای سنجش و ارزیابی این سیاستگذاریها انتخاب شد. یافتهها حاکی است پایین بودنِ درجه توانایی دولتِ ایران در مقایسه با دولتهای منتخب شرق آسیا به لحاظ استفاده از ابزارهای سیاستی(اجبارها، مشوقها و تبلیغات) و نیز به خدمت گرفتن منابع(درآمد، سرمایه انسانی و اطلاعات)، نتایجِ سیاستیِ متفاوتی در سیاستگذاری ویروس کرونا پدید آورد. روش پژوهش، توصیفی، تحلیلی و مقایسهای است. برای گردآوری دادهها و اطلاعات، از شیوه اسنادی و کتابخانهای استفاده شده است.
While the coronavirus policies of selected East Asian states (South Korea, Hong Kong, Singapore, and Taiwan) have been hailed by the world as one of the most successful models in the fight against the coronavirus, there have been differing views on the Iranian government's actions. The purpose of this paper is to compare these two types of policymaking from the perspective of the concept of " state capacity". The main question of the research is what is the impact of state capacity in Iran and selected East Asian countries in coronavirus policy? After reviewing various approaches and theories in the form of theoretical literature, Lindvall and Theorell model were selected as a criterion for evaluating these policies. According to the findings, the low level of state capacity of the Iranian government compared to the selected states of East Asia in terms of the use of policy instruments (coercion, incentives and propaganda) as well as the use of resources (revenue, human capital and information), led to achieve different policy outcomes in coronavirus policy. The method of this research is descriptive, analytical and comparative and the method of collecting data and information is documentary and library.
Machine summary:
مقایسه توانایی دولت ایران و کشورهای منتخب شرق آسیا در سیاست گذاری کووید-١٩ * علیرضا حیدری نوع مقاله : پژوهشی چکیده درحالیکه سیاست گـذاری دولـت هـای منتخـب شـرق آسـیا (کـره جنـوبی ، هنگ کنگ ، سنگاپور، و تایوان ) به عنوان یکی از الگوهای موفـق در مقابلـه بـا ویروس کرونا موردتحسین جهانیان قرار گرفت ، درباره کارهای دولـت ایـران در این زمینه ، دیدگاه های گوناگونی مطرح شد.
یافتـه هـا حـاکی از ایـن است که پایین بودنِ درجۀ توانایی دولت ایران در مقایسه با دولت های منتخب شرق آسیا، به لحاظ استفاده از ابزار سیاستی (اجبارها، مشوق ها، و تبلیغـات ) و همچنین ، به خدمت گرفتن منابع (درآمد، سرمایه انسانی، و اطلاعـات )، نتـایجِ سیاسـتی متفـاوتی را در سیاسـت گـذاری ویـروس کرونـا پدیـد آورد.
واژگان کلیدی: سیاست گذاری کووید-١٩، توانـایی دولـت ، ایـران ، دولـت هـای منتخب شرق آسیا، مدل مفهومی لیندول و تئورل مقدمه بیماری کرونا (کوویدـ١٩(١)) نخستین بار در دسامبر ٢٠١٩ در شهر ووهان ١ استان هـوبئی 2 کشور چ ن ی شناسایی شد، اما ویژگی همه گیری آن موجب شد کـه زمـان انـدکی پـس از پیدایش ، نظام های سیاسی در سراسر جهان را با آزمون بزرگی روبه رو کند؛ به گونه ای کـه کنترل آن به عنوان فوریترین اولویت سیاست گذاری، در صدر ترجیحات دولت هـا قـرار گرفت .
Skocpol, Theda; Finegold, Kenneth (1982), "State Capacity and Economic Intervention in the Early New Deal", Political Science Quarterly, Vol. 97, No. 2.