Abstract:
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی خانواده درمانی ساختاری بر راهبرد های مقابله ای، انسجام و انطباق پذیری خانواده در زوجین دارای نارضایتی زناشویی شکل گرفت. روش شناسی: طرح پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون -پس آزمون با گروه کنترل نابرابر همراه با طرح پیگیری دو ماهه بود. جامعه پژوهش تمام زوجین دارای نارضایتی زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر زاهدان در سال 98 بودند. 30 زوج به صورت نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 زوج) و کنترل (15 زوج) به صورت تصادفی گمارش شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه از پرسشنامه های سبک های مقابله لازاروس (1988) و مقیاس انطباقپذیری و انسجام خانوادگی اولسون (1996) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با روش آماری تحلیل واریانس با انداز ه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد خانواده درمانی ساختاری بر انطباقپذیری و انسجام خانوادگی و راهبرد مقابله مسأله مدار موثر است؛ لازم به ذکر است، ماندگاری اثر درمان بعد از دو ماه حفظ شده است (05/0›p). نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که خانواده درمانی ساختاری می تواند بر انطباقپذیری و انسجام خانوادگی و راهبرد مقابله زوجین دارای نارضایتی زناشویی اثرگذار باشد.
Aim: The purpose of the present research was to study the effectiveness of structural family therapy coping strategies, family cohesion and adaptability in couples with marital dissatisfaction. Methodology: The plan of study was semi- experimental through pretest, posttest with unequal control group with a two-month follow-up plan. The population of the study included all couples had marital dissatisfaction referring to counseling centers of Zahedan in 2019. 30 couple were selected as target sampling and randomly assigned to two experimental groups (15 couple) and control groups (15 couple). In order to collect information in three stages of pre-test, post-test and two-month follow-up, were used Lazarus coping style questionnaires (1988) and Olson's family adaptability and coherence scale (1986). Data were analyzed through Spss software by repeated measure analysis of variance. Findings: The findings show that structural family therapy is effective on family cohesion and adaptability and problem-solving strategies; it should be noted that the effectiveness of treatment is maintained after two months (p 0 0.05). Conclusion: Based on the findings of the study, it can be concluded that structural family therapy can affect on coping strategies, family cohesion and adaptability in couples with marital dissatisfaction.
Machine summary:
يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان داد خانواده درماني ساختاري بر انطباق پذيري و انسجام خانوادگي و راهبرد مقابله مسئله مدار مؤثر است ؛ لازم به ذکر است ، ماندگاري اثر درمان بعد از دو ماه حفظ شده است (٠٠٥›p).
لازم به ذکر است در پژوهش حاضر اثربخشي رويکرد خانواده درماني ساختاري بر زوجين داراي نارضايتي زناشويي در شهر زاهدان موردمطالعه قرار گرفت ؛ چراکه طبق پيشينه ي گردآوريشده از پژوهش هاي طالب و گودرزي (١٣٨٣)؛ معظمي (١٣٨٣) و تعاوني (١٣٩٥)، پديده ي خشونت عليه زنان در استان سيستان و بلوچستان قابليت افزايش دارد.
با توجه به مطالب عنوان شده ، محقق در پژوهش حاضر در پي پاسخگويي به اين سؤال است که آيا خانواده درماني ساختاري بر انسجام و انطباق پذيري خانواده و راهبردهاي مقابله اي زوجين شهر زاهدان تأثير معنيداري دارد؟ روش شناسي روش اين پژوهش با توجه به اهداف و ماهيت آن ، نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون ، پس آزمون با گروه کنترل نابرابر همراه با پيگيري دو ماهه بود.
با عنايت به مطالب عنوان شده ميتوان گفت خانواده درماني ساختاري بر اساس رويکرد مينوچين بر راهبردهاي مقابله اي مسئله مدار زوجين تأثيرگذار بوده است .
بحث و نتيجه گيري هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي خانواده درماني ساختاري بر اساس رويکرد مينوچين بر راهبردهاي مقابله اي و انسجام و انطباق پذيري زوجين است .
نتايج کلي پژوهش حاکي از آن بود که خانواده درماني ساختاري بر اساس رويکرد مينوچين بر راهبرد مقابله مسئله مدار و انسجام و انطباق پذيري زوجين مؤثر ميباشد.