Abstract:
هدف از پژوهش حاضر، بررسی سلامت روان و امید به زندگی زنان نابینا در مقایسه با زنان بینا بود. روش پژوهش حاضر، توصیفی و علی مقایسهای بود. جامعهی آماری مطالعه شامل زنان نابینا و بینایان شهر تبریز در 1399-1398 بود. نمونهای به حجم 80 نفر در مرحلهی نخست به شیوهی نمونهگیری در دسترس (40 نفر از زنان بینا و 40 نفر از زنان نابینا) انتخاب شدند و سپس، در دو گروه مستقل تحت عنوان نابینا و بینا مورد مقایسه قرار گرفتند. مقیاس سلامت عمومی (28-GHQ) و امید به زندگی اسنایدر (1991) توسط آزمودنیها تکمیل شد. دادههای حاصل با آزمون تحلیل واریانس یک سویه تجزیه و تحلیل شد. نتایج نهایی نشان داد که در میزان امید به زندگی و ابعاد تفکر عامل و مسیرها در گروه نابینایان و بینایان تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0 p >). همچنین، نتایج نشان داد که در میزان سلامت روان در گروه نابینایان و بینایان تفاوت معناداری وجود دارد (05/0 p )با توجه به نتایج پژوهش، میتوان اذعان داشت که با وجود پایین بودن می ان سلامت
روان در افراد نابینا، می ان امید به زندگی در افراد نابینا و بینا تفاوتی وجود ندارد و می ان امید به زندگی افراد نابینا تقریبا با افراد بینا به دلیل افزایش دایره های دوستی و شبکه های خانوادگی و اجتماعی یکسان است.
The aim of this study was to investigate the mental health and life expectancy of blind people compared to visually impaired people. The present research method was descriptive and comparative. The statistical population of the study included blind males and visually impaired people of Tabriz in 1399-1389. The sample of 80 people was selected in the first stage using the available sampling method (40 blind people and 40 blind people) and were compared in two independent groups as blind and sighted. The overall health scale (28-GHQ) and life expectancy of Snyder (1991) were completed by the subjects. The data were analyzed by one-way analysis of variance. The final results showed that there was no significant difference in the level of life expectancy and dimensions of factor thinking and pathways in the group of blind and visually impaired (p >0.05). Also, the results showed that there is a significant difference in the level of mental health in the group of blind and visually impaired (p
Machine summary:
همچنين ، نتايج پژوهشي عاشوري، شجاعي و فتاحيان (١٣٩٦) نشان داد که از ميان ابعاد سلامت روان ، ميزان استرس و اضطراب در نابينايان بيشتر از بينايان است و تفاوت معناداري بين اين دو گروه از نظر ميزان افسردگي وجود ندارد.
درنتيجه ، هدف اصلي اين پژوهش ، بررسي مقايسه سلامت روان و اميد به زندگي بين زنان نابينا و بينا است .
علاوه بر اين ، يافته هاي جدول ٣ نشان ميدهد که از ميان ابعاد سلامت روان ، فقط در ميزان بعد علائم جسماني، علائم اضطرابي و بيخوابي، افسـردگي بين دو گروه نابينا و بينا تفاوت معناداري وجود دارد (٠/٠٥> p ).
همچنين ، نتايج ديگر اين پژوهش مبين اين بود که تفاوت معناداري از نظر ميزان اميد بـه زنـدگي و ابعاد آن بين دو گروه زنان نابينا و بينا وجود ندارد.
Mental health of the physically disabled compared to normal people: A study based on psychopathological and positive psychology approaches, Journal of Disability Studies, 5(11), 281- 288.
The effect of physical activity on mental health among adolescents with and without self- reported visual impairment: The Young-HUNT study.
The relationship between emotional intelligence and mental health with social anxiety in blind and deaf children, Cogent Psychology, 7(1), 1-10.
Study on Mental Health of Visually Handicapped Women, Journal of Social Work Education & Practice ,2(3), 25-29.
A Comparative Study of Mental Health of Normal and Visually Challenged Adolescents, The International Journal of Indian Psychology, 3(4), 177-184.