Abstract:
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر یک برنامۀ تمرینی یکپارچۀ جسمانی بر کنترل بازداری دختران نوجوان انجام گرفت. بدین منظور تعداد 32 نفر از دانشآموزان دختر متوسطه دورۀ اول انتخاب و بهطور تصادفی به دو گروه تجربی و گروه کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 14 جلسه تمرینات یکپارچه را که ترکیبی از تمرینات هوازی، تعادلی و حرکات ظریف بود، انجام دادند. در این مدت گروه کنترل برنامۀ تمرینی عادی درس تربیتبدنی را دنبال کردند. تغییرات بازداری آزمودنیها قبل و بعد از دورۀ تمرینی، بهوسیله آزمون استروپ و از طریق آزمون تحلیل واریانس عاملی با اندازههای تکراری سنجیده شد. نتایج نشان داد روند تغییرات نمرۀ تداخل در گروه تمرینات یکپارچه بهطور معناداری متفاوت و کاهش یافته بود. یافتههای حاضر از اثربخشی ترکیب تمرینات هوازی، تعادلی و حرکات ظریف در بهبود کنترل بازداری نوجوانان حمایت میکند.
The purpose of this study was to investigate the effect of an integrated physical exercise program on the inhibitory control in adolescent girls. Thirty- two high school female students who met all inclusion criteria of the study were selected and randomly divided into experimental and control groups. The experimental group participated in the fourteen integrated physical training sessions, composed of a combination of aerobic, balance, and fine-motor exercises, while the control group received the routine physical education programs. Changes in the subjects' inhibition before and after training were measured by the Stroop test and a factorial repeated measures ANOVA. Our results showed that the trend of changes in interference scores was significantly decreased in the integrated training group. Accordingly, the results of the present study support the effectiveness of combining aerobic, balance and fine-motor exercises to improve the adolescents’ inhibitory control
Machine summary:
به منظور دستیابی به این مکانیسم فشار جسمانی عاملی De Greeff, Bosker, Oosterlaan, Visscher & Hartman Diamond Westfall, Gejl, Tarp & Wedderkopp Raine, Kao, Pindus, Westfall, Shigeta, Logan & Pontifex Pate Cardiovascular Fitness Hypothesis North, McCullagh, & Tran است که در آن تأکید بیشتری بر فعالیتهای هوازی وجود دارد.
نتایج مطالعۀ ایگر، بنزینگ، کانزلمن 5 t"/>t"/> (2019) نیز نشان داد تمرینات هوازی به تنهایی تأثیر مثبتی بر کنشهای اجرایی از جمله بازداری نمیگذارد و این نوع فعالیت در ترکیب با دیگر فعالیتهای شناختی تأثیر مثبتی بر کنشهای اجرایی دا > از سوی دیگر شواهدی نیز وجود دارد که برخی فعالیتهای ورزشی مناطق مشابهی از مغز را درگیر خود میکنند که برای کنترل فرایندهای شناختی سطح بالاتر نیز از این مناطق مغزی استفاده میشود.
هماهنگی حرکتی یکسری توالیهای حرکتی فراگرفته شده هس Kao, Drollette, Ritondale, Khan & Hillman Krafft Pesce Crova Egger, Benzing, Conzelmann, Schmidt Cognitive Stimulation Hypothesis Nonautomated Sport-Related Activities Best Diamond & Lee 0.
Lämmle, Tittlbach, Oberger, Worth, & Bös 1.
بنابراین در این مطالعه سعی شده است تا با کنترل طول جلسات و نوع تمرین، پروتکلی طراحی شود که بیشترین اثربخشی را بر Davis, Pitchford, & Limback Pitchford, Papini, Outhwaite, & Gulliford Rigoli, Piek, Kane, & Oosterlaan Budde, Voelcker-Rehage, Pietraßyk-Kendziorra, Ribeiro, & Tidow Chang, Tsai, Chen, & Hung Westendorp Esmail Diamond & Ling باشد.
Hillman Hillman, McAuley, Erickson, Liu-Ambrose, & Kramer Kelly et al.
Schmidt, Jäger, Egger, Roebers, & Conzelmann Basso, Shang, Elman, Karmouta, & Suzuki.