Abstract:
هدف: این تحقیق در پی پاسخ به این سؤال بود که مبانی و اصول اخلاقی توسعة سیاسی در اندیشة امام خمینی چیست و چه تأثیری بر توسعة سیاسی گذاشته است. مدعای مقاله این بود که مبانی و اصول اخلاقی در ساختار فکری حضرت امام، برخاسته از نظام اخلاقی اسلام بوده و از طریق تأثیرگذاری در گرایشهای انسان در توسعة سیاسی تأثیر میگذارد. روش: این نوشتار در صدد پاسخگویی بر مبانی اخلاقی توسعة سیاسی امام خمینی و تأثیر آن در زندگی سیاسی و جهتگیریها و روابط بین انسانها برآمده است. برای رسیدن به این مهم، بعد از بررسی توصیفی و کتابخانهای منابع مرتبط، این پرسش را به روش استنباطی پاسخ داده است. یافتهها و نتیجهگیری: سیاست در اندیشة سیاسی امام به معنی هدایت است و مفهوم سیاست و زیرمجموعة آن از جمله توسعة سیاسی، در پارادایم الهی و آخرتگرا قرار میگیرد. ایشان سیاست را به سه قسمت الهی، شیطانی و انسانی(متعارف) تقسیم و به ترتیب، سیاست الهی را صراط مستقیم، نوع شیطانی را باطل و نوع متعارف را محدود میدانند. در واقع؛ منظومة اندیشة سیاسی امام مبتنی بر اخلاق الهی با محوریت هدایت دین اسلام و تعالی انسان در تمامی ساحتهای وجودی، از جمله ساحت سیاست و توسعة سیاسی بیان میشود.
Objectives: The present study intends to clarify the Ethical fundamentals of political development in Imam Khomeini, s thought. The author of the research believes that the ethical principals in Imam Khomeini, s ideas are routed in Islamic ethic. Method: The method of the survey is descriptive and library resources and inferential. Results and Conclusion: The authors of the article conclude that policy in imam khomeni, s opinion is equal to guidance and is categorized in the field of hereafter and other world. He devides the policy into three dimentions: devilish policy, devine policy and human policy (conventional).he then remarks the dedilish policy as invalid, devine policy as straight way and conventional human policy as confined. The political ideology of Imam Khomeini is based on Divine ethics and isalmic guidance and Human excellence in his all aspects of life including policy and development.