Abstract:
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر تعللورزی تحصیلی و خودتنظیمی یادگیری دانشآموزان دختر دوره متوسطه بود. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیشآزمون – پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل همه دانشآموزان دختر دوره متوسطه شهر مشهد در سال تحصیلی 98- ۱۳۹۷ بود. نمونه پژوهش شامل 30 نفر دانشآموزی بود که با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند و بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) گماشته شدند. مداخله بهصورت گروهی طی ده جلسه ۹۰ دقیقهای بر روی دانش آموزان گروه آزمایش اجرا شد (دوجلسه در هفته). دانش آموزان گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. هر دو گروه پرسشنامههای مقیاس ارزیابی تعللورزی دانشآموزی (سولومون و راثبلوم، 1984) و پرسشنامه راهبردهای خودتنظیمی یادگیری (پینتریج و دی گروت، 1990) را در مراحل پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری تکمیل کردند. دادهها با روش تحلیل واریانس با طرح اندازهگیری مکرر تحلیل شدند. یافتهها:نتایج پژوهش نشان داد که طرحواره درمانی گروهی منجر به کاهش تعللورزی تحصیلی و افزایش خودتنظیمی یادگیری دانشآموزان گروه آزمایش در مقایسه با دانش آموزان گروه کنترل شده است.
Purpose: The aim of this study was to investigate the effectiveness of Group Schema Therapy on academic procrastination and self-regulation of learning in high school female students. Method: The method of this study was quasi-experimental and pre-test and post-test with the control group design. The statistical population of the study consisted of all female high school students in Mashhad in the 2018-2019 academic year. The research sample consisted of 30 students who were selected using a multi-stage cluster random sampling method. Participants were then randomly assigned in experimental and control groups (15 participants in each group). The experimental group received ten 90-minute sessions of schema group therapy (two sessions per week). The control group received no intervention. Both groups completed the questionnaires of Procrastination Assessment Scale-Students (PASS; Solomon & Rothblum, 1984) and Motivated Strategies for Learning Questionnaire (MSLQ; Pintrich & De Groot, 1990) in the pre-test, post-test, and follow-up stages. The data were analyzed using ANOVA with repeated measure method. Findings: The results showed that group schema therapy significantly let to reduction in academic procrastination and increase in self-regulation of learning for the students assigned in the experimental group compared to the students assigned in the control group.
Machine summary:
یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که طرحواره درمانی گروهی منجر به کاهش تعلل ورزی تحصیلی و افزایش خودتنظیمی یادگیری دانش آموزان گروه آزمایش در مقایسه با دانش آموزان گروه کنترل شده است .
راهبردهای فراشناختی شامل برنامه ریزی ، تنظیم و نظارت است و خود نظارتی نقش مؤثری در یادگیری خودتنظیمی ایفا میکند ( ,Fries &Dietz, Hofer, (2007; Grunschel, Schwinger, Steinmayr, & Fries, 2016; Schmitz & Wiese, 2006 مرور پژوهش های پیشین اغلب نشان دهنده پراکندگی و گرایش به مداخلات یک وجهی و نبود یک الگوی منسجم است ، از سوی دیگر شمار قابل توجهی از مطالعات مربوط به تعلل ورزی و خودتنظیمی در مورد دانشجویان انجام شده و تحقیقات در جامعه دانش آموزان اندک است (٢٠١٥ ,Seo &Kim )، از سوی دیگر برخی از پژوهش ها حاکی از آن است که تعلل ورزی و خودتنظیمی پایین یک مشکل شناختی و رفتاری است .
همچنین پژوهش موسیزاده و گل محمدیان ( & Mousazadeh ٢٠١٦ ,Golmohammadian) نشان دهنده ی آن بود که مداخله درمانی شناختی رفتاری ، منجر به کاهش تعلل ورزی دانش آموزان متوسطه شده است .
همچنین پژوهش قدم پور، امیری، زنگی آبادی و اصلی آزاد ( ,Ghadampour, Amiri ٢٠١٥ ,AsliAzad &Zangi Abadi, ) حاکی از اثربخشی مداخله شناختی - رفتاری که پایه و اساس طرحواره درمانی است بر کاهش تمامی ابعاد تعلل ورزی تحصیلی دانش آموزان می باشد.
پژوهش حاضر در پی یافتن پاسخ به این سؤال است که آیا طرحواره درمانی بر تعلل ورزی تحصیلی و خودتنظیمی یادگیری دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه مؤثر است ؟ روش جامعه ، نمونه ، روش نمونه گیری پژوهش حاضر از نوع تحقیقات نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بود.