Abstract:
اینترنت اشیا فناوری تعامل و ارتباط میان ابزارها میباشد که در آن با تعبیۀ پروتکلها و نرمافزارهای طراحیشده بر پردازندۀ یک سختافزار، امکان ارتباط این ابزارها با یکدیگر، عامل انسانی و انجام وظایف تعیین شده فراهم میگردد. برای آنکه نرمافزار یا پروتکلی قابلیت ثبت داشته باشد، باید از کاربرد عملی و خصوصیت نوآورانه نسبت به گونههای هم نوع خود برخوردار گردد. به جهت ماهیت و کیفیت طراحی پروتکلها و نرمافزارهای الکترونیک، طراحی موارد مذکور مخصوص به ابزاری هوشمند، هرچند نسبت به گونههای مشابه دارای همپوشانی عملکردی باشد، به منزلۀ نقض حق معنوی دارندۀ اثر اولیه تلقی نمیگردد. سازوکار ثبت اقلام بیان شده در نظام حقوقی آمریکا تحت دو مکانیسم اینترپارتس (درخواست جهت ثبت اقلام طراحی شده در صورت وجود شرایط قانونی) و پست گرنت (کیفیت رسیدگی به درخواست صورت گرفته و اعتراضات مدعیان نسبت به اقلام طراحی شده) صورت میگیرد.
IoT is a technology of interaction and communication between tools, whereby the embedded protocols and software on a hardware processor enable the communication of these tools with one another, the human agent and the assigned tasks. For software or protocol to be capable of being registered, it must have practical application and innovative properties relative to its species. Because of the nature and quality of the design of protocols and electronic software, the design of such cases for a smart instrument, although overlapping with similar variants, shall not be regarded as infringing the copyright of the original work. The mechanism for registering items stated in the US legal system is governed by two mechanisms: InterParts (request for registration of designated items if there are legal requirements) and Post-Grant (quality of claim processing and objections to designated items).
Machine summary:
اين پژوهش به روشي اسنادي با مطالعۀ تحليلي نظام حقوقي آمريکا و تطبيق مقررات و سازوکارهاي موجود در اين نظام با مباني حقوقي موجود در نظام حقوقي ايران ، به دنبال پاسخ گويي به اين سؤال است که به کارگيري ابزارهاي حوزٔە اينترنت اشيا با چه چالش هايي در حوزٔە ثبت آن ها به عنوان اختراع همراه بوده و چه راهکارهايي در راستاي رفع چالش هاي مزبور وجود دارد؟ براي پاسخ گويي به سؤال فوق ، پژوهش حاضر در گفتار اول به عنوان مقدمه به بيان کلياتي درخصوص ماهيت شناسي ابزارهاي اينترنت اشيا، آن ها را به سه گروه کلي قابليت يا عدم قابليت ثبت آن ها به عنوان حق اختراع (گفتار دوم )، نقض مشترک حق انحصاري دارنده بر استفاده از اين نوع ابزارها (گفتار سوم ) و کيفيت ثبت پروتکل ها و نرم افزارهاي حوزٔە اينترنت اشيا (گفتار چهارم ) تقسيم و پس از آن در قسمت نتيجه گيري (گفتار پنجم ) با بيان برخي توصيه هاي سياست گذارانه ، در پي ارائۀ راهکارهايي جهت پياده سازي اين فناوري در نظام حقوقي ايران ميباشد.
چراکه توليد و طراحي يک پروتکل جديد مطابق با نص مادٔە ۱ نتيجۀ فکر طراحان آن بوده و در صورتي که واجد خصوصياتي جديدتر نسبت به پروتکل مشابه باشد ميتواند به عنوان پروتکلي معرفي شود که براي اولين بار در ايران ارائه شده و طبيعتا قابليت رفع مشکلات حوزٔە فناوري اينترنت اشيا را نيز برخوردار ميباشد.