Abstract:
شعر سیاسی در ادب فارسی با انقلاب مشروطه توانست به صدر مضامین شعری ارتقا یابد، بعد از مشروطه در جریان شعر نو نیمایی مورد توجه قرار گرفت و به عنوان یک نوع ادبی در ادبیات معاصر تثبیت گشت، در این مقاله با هدف شناخت نظام زبانی این نوع ادبی و آسیب شناسی آن از انقلاب مشروطه تا پیروزی انقلاب اسلامی با تکیه بر اشعار نیما یوشیج به عنوان سردمدار این شعر در دوره پهلوی، لغزشها و عیوب اصلی زبانی آن بررسی شده است، بررسی نشان میدهد عواملی چون ورود هیجانی شاعران به این مضمون، اهمیّت اندیشه در مقابل زبان، توجه به مخاطب مردمی، برجسته سازی سبکی و ضعف شاعری، شعر سیاسی معاصر را دچار آسیبهای زبانی کرده است. این امر حتی در شعر نیما که خود منتقد عوامل ذکر شده است، دیده میشود. عدم رعایت نظام زبانی در منطق دستورزبانی، کاربرد کلیشه ای واژههایی نمادین، و هنجارگریزیهای ناروا مهمترین لغزشهای زبانی شعر سیاسی نیما است. این موارد در دهه های آغازین شاعری وی بسیار مشهود است اما نیما در دهه پایانی توانسته است به زبانی برسد که از آسیبهای جدی خالی است.
Political poetry in Persian literature with the Constitutional Revolution was able to rise to the top of poetic themes, After the constitution, it was considered in the course of modern poetry and was established as a literary type in contemporaryliterature
In this article, with the aim of recognizing the linguistic system of this type of literature and its pathology from the Constitutional Revolution to the victory of the Islamic Revolution, relying on the poems of Nima Yoshij as the leader of this poem in the Pahlavi period, its main slips and linguistic defects have been studied. The study shows that factors such as the emotional entry of poets into this theme, the importance of thought over language, attention to the popular audience, highlighting the style and weakness of poetry, contemporary political poetry has suffered linguistic damage. This can be seen even in Nima's poem, which is itself a critic of the factors mentioned.
Lack of observance of the linguistic system in grammatical logic, stereotypical use of symbolic words, and improper aberrations are the most important linguistic slips of Nima's political poetry
These cases are very evident in the first decades of his poetry, but in the last decade, Nima has been able to reach a language that is free from serious harm.
Machine summary:
هدف متعالي وي در تعهد به مردمي است که انواع استبداد و استعمار را در زندگيشان تجربه کرده اند، به ويژه اينکه مشکلات سطح پايين جامعه را مورد توجه قرار داده است و همواره از ظلمي که بر مردم ميرود سخن رانده است ، به گفته براهني «من نيما من همۀ ماست »( طلا در مس ، براهني: ص ٣٢٣) چنانکه خودش نيز گفته است جسم او با جسم مردم يکي است : تن من يا تن مردم همه را با تن من ساخته اند(مجموعۀکامل اشعار، نيمايوشيج : ص ٧٥٨) با وجود لغزشهاي موجود در شعر وي، اين سؤال مطرح است که آيا نيما هماني است که خودش در نظريه هايش اعلام کرده است ؟ آيا بايد نظريه پردازي و ارزشمندي شعر او مانع آسيب شناسي شعرش شود؟ بررسي تحولات زبان شناختي دورة معاصر نشان ميدهد: لغزشهاي نيما کم از ديگر شاعران نيست ، اين مسأله بارها مورد مداقّه پژوهشگران قرار گرفته است و طبيعي است نيما نيز چون هر شاعر ديگري لغزشهايي داشته باشد، گرچه او در بدو ورود به شعر نو سعي نکرد به صورت هيجاني به آن وارد شود اما تا رسيدن به مرحله پختگي اشعاري دارد که در بحث آسيب شناسي شعر قابل نقد و بررسي است .