Abstract:
ایرانیان نسبت به هویت ملی خود کاملآحساس بوده وآنراجز بقای ملّی خود
تلقی می کنند. وجود هویت ملّی به عنوان میراث مشترک انسانی، عاملی است
برای همبستگی افراد یک سرزمین وآنان را در برابر بیگانگان تسلیم ناپذیر
می سازد. اماچه زیباست، سفرواژه ای نام آشنا برای مردمان هر سرزمین مردمانی
که به زبان وهویت خود در طول تاریخ اهمیت داده اند، زیر ا به عنوان یکی
ازمهم ترین ابزارشناخت فرهنگ ها می باشد. سفردر هرسرزمینی ، دارای تاریخ
وقدمتی می باشد. ما سفر وتاریخ آن را از گذشتگان خود وام گرفته ایم . جای
شگفت است که اگر به جایگاه سفر ونقش آن درادب فارسی توجه نشود ،
گویا به بزرگترین دستاوردهای ادبی وبشری توجه ننموده ایم. علاقه ی بی نظیر
ایرانیان به سیر و سفر تاثیر شگرفی بر ادبیات وزبان پارسی، نهاده است. سیر و
سفرحتّی در اندیشه های اعتقادی ایرانیان نیز بحثی برای خود دارد آری،
ازگذشته تا به امروز، اغلب شاعران و نویسندگان در آثارخود، همیشه ازسفرها
ومسافرت خود لب به سخن گشوده وآثارگران بهای خود را عرضه نموده اند .
اماچه زیباست است که مردمانی که به زبان وهویت خود در طول تاریخ
اهمیت داده اند، ازسرزمین شان شاعرانی رشدونمو یابند که هدفی غیراز آن
نداشته که ملّیت وهویت مردمان خود را بیان نمایند. شاعرانی که چه بسا با
سیر وسفر، به این هدف دست یافته وسفر، روزنه ای برذهن آنان گشوده است .
اما یکی از، شاعران این مرز وبوم که هدفی متعالی داشته، کسی جز سید محمد
حسین بهجت تبریزی نمی باشد. این شاعر برجسته ایرانی به هراندازه که خود
با تفکّر زندگی نموده، مردم سرزمین خود را به تفکّروامی دارد، تفکری که
سفر ومهاجرت بخش بزرگ آن را تشکیل میدهد. در نهایت ما هم غرق اندیشه
والای شاعر شده و همت را برآن نهاده که با تفحص درآثار این شاعر برجسته
کشورمان به نکته های جدیدوقابل بررسی دست یابیم. اما همه این نکته ها بیان
گرآن است که هرآن چه که داریم ازگذشتگان است.
Machine summary:
با ورود اسلام به ایران و تمام شدن دوران پر فراز و نشیب، رفته رفته، سفرهای ایرانیان رنگ وبوی مذهبی به خود میگیرد، به این ترتیب انگیزهی دیگری برای سفر ایرانیان ایجاد شد.
» (یاحقی، 1374، صص170و168) شاعر برجسته و معاصر، کشورمان با روح تاثیرپذیر و قریحهی سرشار شاعرانه که دارد عواطف و تخیّلات و اندیشههای خود را به زبان مردم به شعر بازگو کرده است.
چنان که در فرهنگ معین، «سفر در لغت به معنی بیرون آمدن از شهر خود و به محلّ دیگری رفتن و نیز به معنی قطع مسافت و راهی که از مکانی به مکان دور طی نماییم، بیان شده است.
ق. پس از آن که دست از خوش گذرانی کشید از منصب دولتی نیز دست برداشته و جهان گردی خود را به جدّ و جهد آغاز کردو گویند علّت سفر او آن است که، او در عالم رؤيا شیخی رامی بیند و شیخ از او میخواهد که این گونه زندگی را ترک کند، در نهایت پس از هفت سال سیاحت و مطالعه و پیمودن راهها وشهرهای سرخس، نیشابور، قزوین، زیارت خانهی خدا و...
با سرودن این شعر میتوان بیان نمود که، سفری عرفانی همراه با الهام را برخود رقم میزند: علیای همای رحمت تو چه آیتی خدا را که بما سوا فکندی همه سایه هما را دل اگر خدا شناسی همه در رخ علی بین به علی شناختم من به خدا قسم خدا گزیده غزلیات/ص19 /بیت2 -1 غزل«ره آورد شیراز»در 1349 شمسی در تبریز پس از بازگشت از شیراز سروده است تحت عنوان سفری تفریحی میتوان نام نهادو رهاآورد سفر خود رادرآن میبیند که جهان مرا حافظ ثانی لقب داد.