Abstract:
«وجود» و مباحث مربوط به آن در عرفان اسلامی از اهمیّت ویژهای برخوردار است. در این میان، بزرگان دو سلسلهی کبرویّه و سهروردیّه نظرات چشمگیری ارائه دادهاند. در نوشتار حاضر وجود و فروعات آن از جمله اسماء و صفات الهی، تجلّی و مشاهده از منظر هر دو سلسله مورد بحث و فحص قرار گرفته است. ازین رو سعی بر این است ابتدا به دیدگاههای مشایخ بزرگ این دو طریقت عرفانی اشاره و تفاوت و تشابهات موجود در آراء آنها ذکر شود. اکثر بزرگان این دو سلسله وجود را با خداوند متعال یکی دانستهاند و بعضی از ایشان در رابطهی ارتباط وجود با جهان هستی و انسان تأکید میکنند که وجود واقعی از آن خداوند است و سایر مخلوقات تجلّیّات او هستند. از جمله سعدالدّین حمویه و عزیز الدّین نسفی به کرّات اذعان میکنند که خداوند هستی نیست نمای و همهی مخلوقات نیستی هستی نمای هستند. لازم به ذکر است ارجاعات داخل متن از نوع نقل به مفهوم است نه نقل به عین.
Literature has boundless capacity with literary context in the form of poem, prose or both of them. The different between poem and prose is that poem has special music feeling and imagination that is more powerful than prose, but it doesn’t necessarily mean that prose is unfilled with music. There are different styles of music in poetry which one of them is external music related to poem rhythm. One of the famous and powerful poets in Persian literature is Sanaee Ghaznavi who used this music skillfully. There are a few rhythm deficiencies in his lyrics indicating that form has an importance value in Persian poetry as well as the meaning and content. This paper aims at analyzing the external music in Sanaee Ghaznavi’s poetry.