Abstract:
هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی بازیدرمانی گروهی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری بر اختلالات رفتاری (اضطراب جدایی، نارسایی توجه/ بیشفعالی و لجبازی- نافرمانی) دانشآموزان دختر پایه اول ابتدایی بود. جامعه آماری پژوهش که با روش آزمایشی انجام گرفت شامل 70 دانش آموز دختر پایه اول ابتدایی شهر زاهدان در سال تحصیلی 96-1397 بود، 22 دانشآموز مبتلابه اختلالات رفتاری به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای گرفتند. آموزش بازیدرمانی گروهی با رویکرد شناختی رفتاری به مدت 10 جلسه روی گروه آزمایش اجرا شد. از پرسشنامه نشانههای مرضی کودکان (4-CSI) برای جمعآوری اطلاعات استفاده شد. نتایج تجزیهوتحلیل داده ها که به روش تحلیل کواریانس چندمتغیری انجام گرفت، نشان داد که بازیدرمانی بر کاهش اضطراب جدایی، نارسایی توجه/ بیشفعالی و لجبازی- نافرمانی مؤثر بوده است. درنتیجه می توان از مداخله بازیدرمانی بر کاهش اختلالات رفتاری کودکان استفاده کرد.
The purpose of this study was to investigate effectiveness of the cognitive - behavioral group play therapy on the cognitive and behavioral disorders, such as separation anxiety, attention deficit/hyperactivity disorder, and stubbornness - disobedience among the elementary female students. The statistical population consisted of 70 female students studying at the first grade of elementary school in Zahedan City of Iran in the academic year of 2017-2018. The available sampling method was applied and 22 students who had behavioral disorders were selected and randomly divided into the intervention and control groups. The intervention group received group play therapy based on the cognitive and behavioral model for 10 sessions. The Child Symptom Inventory-4 questionnaire was also administered for data collection. The results of data analysis using multivariate analysis of covariance showed that play therapy was effective in reducing the children's separation anxiety, attention deficit / hyperactivity disorder, and stubbornness - disobedience (p<0.05). As a result, play therapy intervention can be applied to reduce the children's behavioral disorders.
Machine summary:
مجله پیشرفتهای نوین در علوم رفتاری، دوره ششم، شماره پنجاه و چهارم، فروردینماه 1400، صفحات 28-13 تاریخ وصول: 20/01/1399 تاریخ پذیرش: 18/03/1399 چکیده هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی بازیدرمانی گروهی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری بر اختلالات رفتاری (اضطراب جدایی، نارسایی توجه/ بیشفعالی و لجبازی- نافرمانی) دانشآموزان دختر پایه اول ابتدایی بود.
این اختلال 5 درصد از کودکان و نوجوانان و 3 درصد از بزرگسالان را تحت تأثیر قرار میدهد (عاشوری، دلازاده و بیدگلی، 1397) که از دوران پیشدبستانی آغاز میشود Pandina, Zhu & Cornblatt Sutherland Sausser & Waller Warner, Reigada, Fisher, Saborsky & Benkov Lewinsohn, Holm-Denoma, Small, Seeley & Joiner Kirk, Gallagher & Coleman Dineen & Fitzgerald Barkley تداوم مییابد (هالپرین و هیلی 1 ، 2011).
نتیجه Halperin & Healey Rajeh, Amanullah, Shivakumar & Cole Ohan & Johnston Hommersen & Murray Burt, Krueger & McGue Greene, Biederman, Zerwas, Monteaux, Goring & Faraone Bradley & Mandell Wethington, Hahn, Fuqua-Whitley, Fuqua-Whitley, Liberman & Moscicki Kiritsis نشان داد که بازیدرمانی نتایج مؤثری را در خود پنداره، تغییرات رفتاری، توانایی شناختی، مهارتهای اجتماعی و اضطراب نشان داده است (براتون، رای، رهینه و جونس 1 ، 2005).
پژوهش صفری، فرامرزی و عابدی (1391) بر روی کودکان پسر پایه سوم انجام داد نتایج نشان داد که بازیدرمانی با رویکر Bratton, Ray, Rhine & Jones Baggerly & Parker Hanser, Meissler & Ovevs Garza & Bratton Wilkes, Cordier & Bundy El-Nagger, Abo-Elmagd & Ahmed Robinson, Simpson & Hott Schottelkorb & Ray اختلال لجبازی- نافرمانی بهطور معناداری در مرحله پسآزمون و پیگیری کاهشیافته است.