Abstract:
سلفیه افرادی هستند که با افترا بستن به شیعیان کوشیده اند سایرمسلمانان را به شیعه بد بین کنند. آنها نه تنها شیعیان را خارج ازدین مبین اسلام می دانند بلکه آنان شیعیان را به تحریف قرآن کریم و کتاب خداوند متهم می کنند. مورخان و علما ی مسلمان واندیشمندان اسلامی دررد سخنان و گفته های سلفیه، مخصوصا ابن تیمیه و شاگردان او کتابها ،مقالات وآثار بسیار زیادی برجای گذاشتند. دراین مقاله سعی برآن است تا اتهامات سلفیان برشیعه آشکارو بیان شده .و نیز به بررسی دیدگاههای مورخان و اندیشمندان ودانشمندان اسلامی وعلمای مسلمان(شیعه وسنی )در رویکرد سلفیه به سه اصل اصول دین،توحید،نبوت وامامت پرداخته شود.مسئله اصلی این است که آرا و اندیشه های علما و اندیشمندان مسلمان نسبت به اصول دین توحید،نبوت و امامت با رویکرد سلفیه چگونه است؟این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی می باشد.اما آنچه مد نظر نویسنده است با تکیه بر آرا و اندیشه های مورخان مسلمان شیعه وسنی در رویکرد سلفیه به توحید و نبوت و امامت می باشد.کلیدواژه:سلفیه،توحید،نبوت،امامت،علمای مسلمان
Salafis are people who have tried to make other Muslims look down on the Shiites by slandering the Shiites.Not only do they consider the Shiites outside the religion of Islam, but they also accuse the Shiites of distorting the Holy Quran and the Book of God. Muslim historians, scholars, and Islamic thinkers have left many books, articles, and works in the words of the Salafis, especially Ibn Taymiyyah and his students.This article tries to expose the accusations of Salafis against Shiism and also examines the views of historians, thinkers, Islamic scholars and Muslim scholars (Shia and Sunni) in the Salafi approach to the three principles of religion, monotheism, prophecy and imamate.The main issue is what are the opinions and thoughts of Muslim scholars and thinkers on the principles of monotheism, prophethood and Imamate with a Salafi approach? This research is a descriptive-analytical method.But what the author intends is to rely on the views and ideas of Shiite and Sunni Muslim historians in the Salafi approach to monotheism, prophecy and Imamate.Keywords: Salafism, monotheism, prophethood, Imamate, Muslim scholars
Machine summary:
( ابن تيميه ،١٤٠٨: ٣/ص ٨٧) سلفيه در تبيين و تفسير صفات الهي از حيث معنا شناسي بر اساس اصل ظاهر گرايي در قرآن و سنت و به تبعيت از برخي از اهل اثر و اصحاب حديث به معناي ظاهري و عاميانه اين صفات بسنده کرده و آنها را تاويل نمي کنند ؛ چون آنها را از متشابهات دانسته و کيفيت شان را مجهول و سوال از چگونگي شان را بدعت مي دانند و مي گويند اينها صفات خبري هستند که تنها بايد بدانها ايمان آورد.
(عليزاده موسوي: ١/ص ٤١)ازاين رو کلمات علماي سلفيه مخصوصا رهبر فکري آنها ابن تيميه دراين باب بوي تشبيه وتجسيم مي دهد گرچه مدعي انکار وتجسيم شده اند (همان :ص ٧٣)يا همچون شهرستاني آن را مختص به عقايد يهود مي داند ( شهرستاني: ١/ص ٩٧)ولي تشبيه وتجسيم درکتب خود آنها آن قدرواضح وروشن است که تقي الدين سبکي از علماي شافعي وقتي کتاب منهج السنه ابن تيميه را ديد گفت :« ابن 197 تيميه دراين کتاب مي خواهد مظهرحشويه را که فقط به ظواهر قرآن تمسک کرده اند ومعتقد به تجسيم هستنداثبات کند» (همان : ١/ ص ١٠٩)بنابراين سلفيان درتوحيد اسما وصفات دچار تناقضات فراواني شده اند چرا که ازيک طرف نتيجه روش شناسي آنها منتهي به تجسيم وتشبيه مي شود واز طرفي هم دراحاديث وآيات فراواني هم چون آيه "ليس کمثله شي"(سوره شوري،آيه ١١)اين مطالب رارد مي کنند.
از اين جمله ابن حجر برميآيد که ابن تيميه به خاطر رد علامه حلي، حتي به تنقيص وارث علم و حکمت پيامبر و پيشواي معصوم شيعه ، حضرت امير مؤمنان (عليه السلام ) نيز دست يازيده است .