Abstract:
نظام آموزش عالی و نیروی انسانی متخصص، نقشی کلیدی در توسعه پایدار هر جامعه ای ایفا می کند. دانشگاه ها باید به عنوان مکانهای تحقیق و مطالعه برای توسعه پایدار تلاش کنند و آموزش عالی باید بتواند بهترین راه بهره برداری از منابع و امکانات محدود را کسب کند. آنچه در نظام آموزش عالی در مسیر توسعه پایدار از اهمیت ویژه ای برخوردار است سیاست ها، کیفیت محصولات و بروندادهای نظام آموزشی است. الگوواره سنتی توسعه رشد اقتصادی به هر قیمتی است در حالیکه در الگوواره جدید (پایداری) ، رشد کیفی با توجه به محیط زیست و عدالت اجتماعی مد نظر قرار گرفته است. به دنبال حصول آموزش عالی به دلیل ضریب تاثیر بسیار بالای خود در آگاهی بخشی و ارتقای قابلیت های مورد نیاز افراد جامعه، ظرفیت لازم برای آغاز جنبش توسعه پایدار را دارد. بدین ترتیب، با ظهور الگوواره پایداری و تغییر فرضیات بنیادین، نظام های آموزش عالی نیز باید ساختارهای خود را در تمام بخش ها به ویژه در حوزه آموزش با شرایط جدید منطبق نمایند. هدف این مقاله بررسی نقش سیاست های آموزش عالی در تحقق برنامه های توسعه پایدار می باشد. در این مقاله مفاهیم توسعه پایدار، ابعاد و اصول توسعه پایدار، ابعاد توسعه پایدار، آموزش عالی و توسعه و در نهایت نقش سیاست های آموزش عالی در توسعه پایدار ارایه شده است.
Machine summary:
امروزه اعتقاد عمومی صاحب نظران برنامه ریزی آموزش عالی نیز بر این است که ضمن توجه به خصوصیات ویژه هر دانشگاه به عنوان یک سیستم اجتماعی باز (پیچیده)، کاربرد اصول اساسی برنامهریزی آموزش عالی در سیاستگذاری، تعیین اهداف، بیان استراتژیها، تصمیمگیریها، پیشبینیها، استفاده بهینه از منابع و امكانات انسانی، مالی، فیزیكی و اطلاعات و تدارك سیستمهای ارزشیابی از ضرورت و اهمیت حیاتی برخوردار است و میتواند زمینه ساز کیفیت دانشگاه و محصولات آن و ایفای نقش بایسته و شایسته آن در توسعه ملی گردد.
هدفهای عمده نظام آموزش عالی در هر کشور را میتوان در 4 محور خلاصه کرد: 1- کمك به تحقق هدفهای اجتماعی از طريق فراهم آوردن برابری در استفاده از فرصت های آموزش عالی؛ 2- برآوردن تقاضای اجتماعی برای آموزش عالی متناسب با انگیزهها و انتظارات و تحصیلات افراد و تسهیل فرآيند ياگیری مستمر 3- پرورش نیروی انسانی متخصص و مورد نیاز توسعه کشور و کمك به حل مسائل جامعه 4- پیشبرد حرفههای دانش و تولید دانش نو(بازرگان، 1374) 3-1- تاريخچه خدمات دانشگاهي در ايران در زمان ساسانیان نظام آموزش عالی ايران از کیفیت بسیار خوبی برخوردار بوده و در دوران طلايی تمدن اسلامی، ايران به اوج شكوفايی و خلاقیت رسیده و به طور بارزی بر سیستم آموزش عالی اروپا برتری يافته است؛ يكی از مزايا و خصوصیات جالب آموزش عالی ايران در آن زمان، تحصیل برای کسب علم بوده است، نه به دست آوردن مدرك و به اين دلیل، ملاك سنجش پیشرفت علمی، قابلیت و توانمندی ياد گیرنده و آثار علمی او بوده است.