Abstract:
بازیگوشی روانشناختی یکی از ویژگیهای شخصیتی است که با پیامدهای مثبت همچون افزایش انگیزش درونـی، خلاقیت، نگرش مثبت نسبت به محیط کار، مهارتهای مقابله با استرس و پیشرفت تحصیلی بالا پیوند دارد. پژوهش پیش رو با هدف بررسی ویژگیهای روان سنجی پرسشنامه ویژگی شخصیتی بازیگوشی روانشناختی شن، چیک و زین انجام شده است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مدارس متوسطه شهرستان پلدختر در سال تحصیلی 97-1396 میباشد که برابر با 3990 نفر بود. بر اساس جدول کرجسی و مورگان، نمونه مناسب برابر با 350 نفر بود که بر اساس روش تصادفی چندمرحلهای انتخاب شدند. برای گردآوری دادهها از پرسشنامه بازیگوشی روانشناختی شن و همکاران (2014) و شادکامی آکسفورد استفاده شد. برای تحلیل دادهها از ضریب همبستگی پیرسون، کرویت بارتلت، تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد. پایایی پرسشنامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ محاسبه گردید. در بخش یافتهها، پایایی پرسشنامه بر اساس ضریب آلفای کرونباخ برابر با 93/0 محاسبه شد. همبستگی بازیگوشی روانشناختی و شادمانی برابر با 42/0 بدست آمد که در سطح 001/0 معنادار بود. تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد که بعد باورها در سازه ی بازیگوشی فاقد اعتبار بود. تحلیل عاملی تاییدی نشان داد که پرسشهای ابعاد آغازگری، واکنشپذیری، انعطافپذیری و خودکاری بار عاملی مناسب دارند. شاخصهای برازش نشان داد که مدل مقیاس بازیگوشی از برازش مناسبی برخوردار است. نتایج گویای این است که مقیاس بازیگوشی روانشناختی با اندازهگیری چهار بعد آغازگری، واکنشپذیری، انعطافپذیری و خودکاری، ابزاری مناسب برای تعیین میزان برخورداری افراد از این ویژگی شخصیتی است و قابلیت استفاده در زمینههای گوناگون را دارد.
Introduction: This study investigates the psychometric properties of the psychological playfulness questionnaire. Method: This research is a practical and descriptive-correlative study. Population statistical was consisted of 3990 of high school students in 2017-2018 in the poldokhtar city. 350 students selected by multi-level sampling method. Shen, Chick and Zinn (2014) and Oxford Happiness Questionnaire were used. Pearson correlation coefficient, Bartlett test, KMO, exploratory and confirmatory factor analysis were used for data analysis. Findings: Reliability of psychological playfulness test based on the Cronbach's alpha was 0.93. Convergent validity (correlation between playfulness and happiness scale) was 42/0, which was significant at 0/001. Exploratory factor analysis showed beliefs dimension was unreliable. So this dimension was removed from questionnaire. Confirmatory factor analysis showed questions of other dimensions have proper validity. Also, Fitness indices were confirmed. Results: Psychological playfulness questionnaire by measuring of four dimensions (initiation, reactivity uninhibitedness; spontaneity) is proper tool for evaluation psychological playfulness.
Machine summary:
نتايج گوياي اين بود که مقياس بازيگوشي روان شناختي با اندازه گيري چهار بعد آغازگري، واکنش پذيري، انعطاف پذيري و خودکاري، ابزاري مناسب براي تعيين ميزان برخورداري افراد از اين ويژگي شخصيتي است .
افزون بر اين ، از جهت نظري و تجربي، بررسي بازيگوشي در بزرگسالان سودمند به نظر ميرسد، زيرا داراي پيوندي مبرهن با کارکردهاي مثبت روان شناختي (پروير، ٢٠١١) مانند انگيزش دروني، صفات کلامي و بياني (بوزينولس و بوزينولس ١، ١٩٩٩؛ به نقل از چراغيان و همکاران ، ١٣٩٥)، کيفيت زندگي، خلاقيت ، نگرش مثبت نسبت به محيط کار (يو، وو، چن و لين ٢، ٢٠٠٧)، شوخ طبعي (پترسون و سليگمن ، ٢٠٠٤)، هوش بالا و معنويت (پروير و راش ٣، ٢٠١١)، مهارت هاي مقابله با فشار رواني و پيشرفت تحصيلي بالا (پروير، ٢٠١١) است .
spontaneity اين ابزار اندازه گيري بازيگوشي روان شناختي، گرايش فرد براي انجام سرگرميهاي خودآيند و قابل انعطاف را ارزيابي مينمايد؛ که بر اساس يک ديدگاه آميخته ي مبتني بر سه رويکرد اصلي شخصيت ، يعني ديدگاه صفت گرايي، نظريه اجتماعي- شناختي و رويکرد تعامل گرايانه پايه گذاري شده است .
playfulness Scale for Young Adults (PSYA) سازگاري اجتماعي و متغيرهاي همانند مورد بررسي قرار گيرد تا از اين راه بتوان از سودمنديهاي اين متغير شخصيتي در محيط هاي آموزشي و کاري بهره گرفت .