Abstract:
با روی کار آمدن 'ولادیمیر پوتین' بهعنوان رئیسجمهور روسیه برای بار سوم، روسیه شروع به افزایش همکاری با سازمانهای منطقهای آسیا - اقیانوسیه، ازجمله انجمن ملل جنوب شرقی آسیا ( آ سه آن) و سازمان همکاری اقتصادی آسیا و اقیانوسیه (اَپِک) کرد. این موضوع ابتکار جدیدی نبود و در سالهای پس از فروپاشی شوروی در قالب ایدۀ 'نظام چندقطبی پریماکوف' دنبال میشد؛ بااینحال، ویژگی جدید تغییر تمرکز روسیه از سازمانهای غربی به نهادهای چندجانبۀ شرقی بود. بر همین اساس پرسش اصلی پژوهش این است که 'روسیه از همکاری با نهادهای چندجانبۀ آسیا - اقیانوسیه چه هدفی را دنبال میکند؟'. یافتههای پژوهش نشان میدهد هرچند که بهرهبردن از مزایای اقتصادی این نهادها با توجه به تأثیرگذاری آنها در اقتصاد منطقهای وجهانی بهعنوان یکی از دلایل گرایش روسیه به این نهادهای چندجانبه است، همکاری روسیه با این سازمانها را باید در قالب جهانبینی بزرگتری قرار داد و آن هم حاکی از این است که تعامل روسیه با نهادهای چندجانبۀ آسیا - اقیانوسیه، متأثر از چشماندازی دیرینه در سیاست خارجی این کشور است که میخواهد سیستم بینالمللی را از نظم تکقطبی تحت سلطۀ ایالاتمتحده به نظمی چندقطبی تغییر دهد. این پژوهش به روش توصیفی - تحلیلی انجام شده است.
When Vladimir Putin became Russia's president for third time, Russia began to increase its cooperation with Asia-Pacific regional organizations, including the Association of Southeast Asian Nations (ASEAN) and the Asia-Pacific Economic Cooperation Organization (ASEC). Although this was not a new initiative and had been pursued in the post-Soviet years in the form of Primakov's idea of a multipolar system, what was new was that Russia's focus shifted from Western organizations to Eastern multilateral institutions. Accordingly, the main question of this research is what is Russia's goal in cooperating with multilateral institutions Asia-Pacific. The results of this study show that while it is important to reap the economic benefits of these institutions due to their influence on the regional and global economy, Russia's cooperation with these organizations should be seen in the context of a larger worldview, suggesting that Russia's interaction with multilateral institutions Asia-Pacific is influenced by its long-standing foreign policy perspective calling for a change (from a U.S.-dominated unipolar to a multipolar order) in the international system.
Machine summary:
يافته هاي پژوهش نشان ميدهد هرچند که بهره بـردن از مزايـاي اقتصـادي ايـن نهادها با توجه به تأثيرگذاري آنها در اقتصـاد منطقـه اي وجهـاني بـه عنـوان يکـي از دلايـل گرايش روسيه به اين نهادهاي چندجانبه است ، همکاري روسيه با اين سازمان هـا را بايـد در قالب جهان بيني بزرگ تري قرار داد و آن هم حاکي از اين است که تعامل روسيه با نهادهاي چندجانبۀ آسيا - اقيانوسيه ، متأثر از چشم اندازي ديرينه در سياست خارجي اين کشور است که ميخواهد سيستم بين المللي را از نظم تک قطبي تحت سلطۀ ايـالات متحـده بـه نظمـي چندقطبي تغيير دهد.
بااين حال ، پس از بازگشت ولاديميـر پـوتين بـه رياسـت جمهـوري روسيه براي بار سوم در سـال ٢٠١٢، دامنـه و وسـعت همکـاريهـاي روسـيه بـا سازمان هاي فرامنطقه اي، ازجمله در آسيا – اقيانوسيه افزايش يافت و روسيه اقـدام به گسترش همکاري با سازمان هايي مانند انجمن ملل جنوب شرقي ( آ سه آن ) و سازمان همکاريهاي اقتصادي آسيا – اقيانوسـيه (اپـک ) کـرد.
به عنوان مثال ، ورود روسيه به «گروه هفت » در سال ١٩٩٧ و تبـديل آن بـه «گروه هشت » و ايجاد روابط مشارکت استراتژيک با اتحاديه اروپـا (کـه آن هـم از سال ١٩٩٧ به اجرا درآمد) از جمله پيشرفت هاي مهم در جهت ادغام روسـيه بـا بـا غـرب بـود (١٦٥ p ,٢٠١٩ ,Koldunova).
بااين حال ، پس از روي کار آمدن ولاديمير پوتين به عنوان رئيس جمهور روسيه (براي بار سوم ) تغييري در جهت گيري کلي سياست خارجي روسـيه از غـرب بـه شرق صورت گرفت ؛ در اثر اين تغيير، روسيه تلاش داشت محـور همکـاريهـاي خود را با کشورها و سازمان هاي منطقه اي ازجمله در آسـيا – اقيانوسـيه گسـترش دهد.