Abstract:
هدف: هدف پژوهش حاضر تبیین رابطه بین تمایزیافتگی خود و بخشودگی با رضایت زناشویی بر اساس نقش میانجیگر جهتگیری مذهبی بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل تمام معلّمان زن و مرد متاهل شاغل در دورههای متوسطه اول و دوم منطقه 6 آموزش و پرورش شهر تهران به تعداد 4080 نفر بود که به روش نمونه برداری تصادفی تعداد 28 مدرسه و در نهایت از بین آنها 304 نفر از معلمان داوطلب انتخاب شدند. برای جمعآوری دادههای پژوهش از پرسشنامه تمایزیافتگی خود ساخته (اسکورن و اسمیت، 2003)؛ پرسشنامه بخشش در خانواده (پولارد، اندرسون، اندرسون و جنینگز 1998)؛ جهتگیری مذهبی (آلپورت و راس 1967) و مقیاس زناشویی انریچ (فورنیر، اولسون و دروچمن 1983) استفاده شد. پس از حذف 10 پرسشنامه مخدوش و 3 داده پرت، جهت تحلیل دادهها از روش مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: در پژوهش حاضر ضریب مسیر مستقیم بین جهتگیری مذهبی درونی و رضایت زناشویی (P<0.01, β=0.337) مثبت و ضریب مسیر غیرمستقیم بین تمایزیافتگی خود و رضایت زناشویی(β = 0.149, P <0.01) و ضریب مسیر غیرمستقیم بین بخشودگی و رضایت زناشویی (P <0.01, β = 0.129) مثبت و در سطح 01/ 0 معنادار بود. نتیجهگیری: از آنجاکه جهتگیری مذهبی درونی میتواند در بهبود روابط و رضایت زناشویی موثر باشد، پیشنهاد میشود که در مشاوره زناشویی از تقویت باورهای مذهبی زوجین استفاده شود.
Aim: The aim of this study was to explain the relationship between self-differentiation and forgiveness with marital satisfaction based on the mediating role of religious orientation. Methods: The research method was descriptive-correlational and the statistical population included all married teachers working in the sixth and seventh grade in Tehranchr('39')s 6th educational district, with a total of 4,080 people, among whom 28 schools and 304 volunteer teachers were randomly selected. To collect research data, the following tools were used: Differentiation of Self Inventory by Skowron, E. A., & Schmitt (2003), Family Forgiveness Scale by Pollard, Anderson, Anderson & Jennings (1998), Religious Orientation Questionnaire by Allport & Ross (1967), and ENRICH Marital Satisfaction Scale by Fournier, Olson & Druckman (1983) were used. After deleting 10 distorted questionnaires and 3 outliers, structural equation modeling was used for data analysis. Results: In this study, the direct path coefficient between internal religious orientation and marital satisfaction (PConclusion: Since internal religious orientation can be effective in improving relationships and marital satisfaction, it is suggested that in marital counseling, strengthening the religious beliefs of couples be used.
Machine summary:
ارائه مدل علي در تبيين رابط ه بين تمايزيافتگي خود و بخشودگي با رضايت زناشويي بر اساس نقش ميانجيگر جهت گيري مذهبي نادره طلوع تکميليترابي ١، پريوش وکيلي٢، اعظ م فتاحي اندبيل 3 ١ )نويسنده مسئول(، دکتري مشاوره، واحد رودهن ، دانشگاه آزاد اسلامي، رودهن ، ايران.
امروزه جايگاه رضايت زناشويي به دليل نقش آن در سلامت روان افراد و افزايش روزافزون آمار خيانت ها و طلاق، در پژوهش هاي مرتبط با خانواده و ازدواج بسيار با اهميت تشخيص داده شده است )حاصلي، شريعتي، نظ ري، کرامت و اماميان ١، ٢.
جهت گيري مذهبي که روي آورد کلي شخص از مذهب خود تعريف شده است يکي از عوامل اثرگذار مهم در رضايت زناشويي است )بژابادي و همکاران ٤، .
هنگاميکه همسران ميبخشند، تأييد مي کنند که خط ايي رخ داده است و سپس با پردازش شناختي، عاطفي يا رفتاري به ارزيابي مجدد از خط ا و خط اکار ميپردازند؛ يعني زوج بخشنده با ارزيابي مجدد، همسر خط اکار خود را به شيوه جديدي مورد قضاوت قرار ميدهد )ايماني فر و همکاران، ١٣٩١( و بدين ترتيب با ايجاد احساس آرامش بر کيفيت رابط ه زناشويي تأثير گذاشته و موجب ارتقاء سط ح رضايت زناشويي ميشود نتايج پژوهش حاضر نشان داد که جهت گيري مذهبي دروني به صورت مثبت و معنادار بر رضايت زناشويي اثر دارد اين يافته با نتايج حاصل از پژوهش هاي صديقي، معصومي و شاه سياه )١٣٩٥(؛شاه نظ ري )١٣٩١(؛اصغري و قاسمي چوبنه )١٣٩٢( ايمان و همکاران )٢.
نتايج پژوهش حاضر همچنين نشان داد تمايزيافتگي خود و بخشودگي با ميانجيگري جهت گيري مذهبي دروني با رضايت زناشويي رابط ه دارند.