Abstract:
یکی از آثار عقد نکاح، جواز استمتاع زوج از زوجه است. قدر متیقّن از این جواز، مقاربت متعارف است ولی آیا وطی در دبر نیز شامل حکم جواز میشود؟ جواز و منع مطلق و جواز به شرط رضایت زوجه، اقوال سه گانه ای است که برای هر کدام روایاتی نیز مورد استدلال واقع شده است. مشابهت های روایات دالّ بر جواز با روایات دالّ بر جواز مشروط، برخی را بر این عقیده واداشته است که این دو روایت، یک روایت هستند و با ترجیح اصاله عدم زیاده، قید رضایت زوجه را در حکم جواز دخیل می دانند و برخی نیز روایت مقیّده را شاهد جمع بین روایات مجوّزه و ناهیه دانسته اند. با تمسّک به شواهدی، احتمال تعدد روایات ابن ابی یعفور تقویت و مساله داخل در بحث مطلق و مقیّد میشود. اما از آنجا که شرطیّت رضایت زن در تمام استمتاعات غیر متعارف، مرتکز است و سوال راوی از اصل حکم وطی در دبر می باشد پس روایات مطلق، نسبت به قید رضایت زن در مقام بیان نیستند. بنابراین، روایت مقیّد ابن ابی یعفور بدون معارض می ماند و حکم جواز این عمل، مقیّد به رضایت زوجه می شود. از سوئی، تمام روایات ناهیه یا از جهت سند یا از نظر دلالت مورد خدشه هستند، لذا توان مقابله با روایات مجوّزه را در مقام تعارض ندارند. البته به دلیل کثرت و شهرت فتوایی، ضعف روایات منع، مانع از حکم به کراهت نیست. بنابراین، مقاربت غیر متعارف با رضایت زوجه، مکروه و بدون رضایت او، حرام است.
One of the results of the marriage contract is the marriage license of the couple. The certainty of this license is conventional intercourse, but does it include a warrant in Dubai? Absolute permission and prohibition on the condition of the wife's consent are the three principles that have been argued for each of the narrations. The similarities of the narratives of authorization with those of conditional authorization have led some to believe that these two narratives are one and prefer the non-excessive version of the term to include the consent of the wife to the authorization and some have narrowed the narrative. Taken together, the narrations are known as Permitting and Prohibition. By relying on evidence the probability of Abi Ja'far's multiplicity of narratives is reinforced and the issue internally bound up in the debate. since the condition of female consent is central to all unconventional arguments, and the narrator's question is the origin of the verdict, the absolute narratives are not expressed in terms of female consent. Thus, the narrative of Abi Ja'far's remains unchallenged and the authorization of this act is bound to the consent of the wife. all narratives in Forbidding are either corrupted by the document or by implication, so they are not capable of conflicting with the permissible narratives. Of course, due to the frequency and popularity of the fatwas, the weakness of the prohibition narratives does not prevent the sentence from being disgusted and this act is considered to be abominable.
Machine summary:
٢ ورود قيد «إذا رضيت » در روايت روايات ابن أبي يعفور که مسأله جواز وطي غير متعارف را بيان مي کنند، به چهار صورت نقل شده است : نقل اول : «أحمد بن محمد بن عيسي عن علي بن أسباط عن محمد بن حمران عن عبد الله بن أبي يعفور قال : سألت أبا عبد الله ع عن الرجل يأتي المرأه في دبرها قال لا بأس إذا رضيت ، قلت فأين قول الله عز و جل «فأتوهن من حيث أمرکم الله »، قال هذا في طلب الولد فاطلبوا الولد من حيث أمرکم الله إن الله تعالي يقول نساؤکم حرث لکم فأتوا حرثکم أني شئتم » (شيخ طوسي، ١٤٠٧: ٤١٤/٧).
در اين صورت ، در حقيقت تعارضي بين دو خبر وجود ندارد؛ زيرا ممکن است زياده در حقيقت وجود داشته باشد ولي ناقل نقيصه به دليل اين که اثري در معني ندارد، نقل نکرده است ؛ چون او ملزم به نقل تمام کلمات معصوم عليه السلام نيست بلکه بايد کلام ايشان را با عدم حذف قرائن متصله مؤثر در معني، روايت کند و فرض بر اين است که زياده موردنظر از اين قبيل قرائن نيست ؛ بنابراين سکوت راوي نقيصه نسبت به زياده ، شهادت به عدم صدورش نيست .