Abstract:
ظهور جامعۀ اطلاعاتی، نظام آموزش عالی را با پرسشهای اساسی مواجه ساخته است. «شبکۀ جهانی وب» و «اینترنت»، روشهای نوآورانه و انقلابی را در آموزش، ایجاد کردهاند. فناوریهای جدید اطلاعاتی و ارتباطی، روشهای یادگیری و در کل، چگونه زیستن را تغییر داده و طرق جدیدی را برای تبادل دانش و اطلاعات، عرضه داشتهاند. این فناوریها میتوانند در جهت تقویت یا جایگزینی نظامهای آموزش عالی موجود، مورد استفاده قرار گیرد. براین اساس، فناوری اطلاعات و ارتباطات نقش اصلی را در ارتقای کیفیت آموزش عالی، ایفا میکند و پایهی مزیت رقابتی پایدار برای مؤسسات آموزش عالی به طور اعم و دانشگاه علمی- کاربردی به طور اخص به شمار میرود. چنانکه دانشگاه علمی- کاربردی در راستای توسعۀ نظام آموزش مجازی، گامهای اساسی مستحکمتری بردارند، پیش بایست حرکت به سوی دانشگاه کیفی و نهایتاً تضمین و ارتقای کیفیت در آموزش عالی، میسرتر خواهد شد. دانشگاه کیفی شده در راستای بهرهگیری از فناوری اطلاعات و ارتباطات، میتواند هرچه بیشتر محصولات کیفیتر تربیت نماید، محصولاتی که به بهبود؛ روابط، نظامها، ساختارها و فرایندهای سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی جامعه خود، کمک نمایند. در مقالۀ حاضر که به شیوۀ توصیفی- تحلیلی نگاشته شده است، تلاش شده است تا با بهرهگیری از منابع و مطالعات کتابخانهای معتبر در این زمینه، به ارائهی مدلها و استراتژی مهارتمحورِ نظام آموزش مجازی در نظام آموزش عالی با رویکرد دانشگاه جامع علمی- کاربردی پرداخته شود.
The rise of the information society has posed fundamental questions for the higher education system. The World Wide Web and the Internet have created innovative and revolutionary methods of education. New information and communication technologies have changed the way we learn and, in general, how to live, and have introduced new ways of exchanging knowledge and information. These technologies can be used to strengthen or replace existing higher education systems. Accordingly, information and communication technology plays a key role in improving the quality of higher education and is the basis of sustainable competitive advantage for higher education institutions in general and the University of Applied Sciences in particular.