Abstract:
هدف پژوهش حاضر بررسی امر به معروف و نهی از منکر از منظر فقه اهل سنت میباشد. در این پژوهش از روش فیشبرداری از کتب و مقالات معتبر علمی استفاده شده است؛ بنابراین برای انجام این پژوهش، اطلاعات موردنیاز از طریق مطالعات کتابخانهای به دست آمده است. امر به معروف یعنی برانگیختن و فرمان دادن به چیزی که نزد عقل یا شرع و یا هر دو مطلوب و پسندیده باشد و نهی از منکر یعنی منع و بازداشتن از آنچه که نزد عقل یا شرع و یا هر دو بد و ناپسند شمرده شده باشد. طبق نظر برخی منکر در شریعت تنها بر معاصی و گناهان اطلاق میگردد و حال آنکه برخی دیگر عقیده دارند که منکر اعم از محرمات و مکروهات است؛ در هر حال «امر به معروف و نهی از منکر» یک فریضهی الهی محسوب میشود. از آنجا که امر به معروف و نهی از منکر نگهدارندهی دین و ضامن اجرای واجبات دینی است و بهترین فرد و بهترین امت آنان هستند که امر به معروف و نهی از منکر میکنند و فلاح و رستگاری نتیجهی دعوت به خیر و امر به معروف و نهی از منکر است و اقامهی آن یکی از ادلهی لزوم تشکیل حکومت اسلامی است و بالاخره اینکه جایگاه آن برتر از جایگاه جهاد در راه خدا میباشد؛ لذا جای آن دارد که زوایای مبهم آن مورد کنکاش دقیق قرار گرفته و این مساله و جایگاه آن در قرآن و سنت بیش از پیش روشن گردد. امام غزالی در کتاب پر ارزش خود احیاء علوم الدین در ذیل بحث امر به معروف و نهی از منکر میگوید: «امر به معروف و نهی از منکر بزرگترین محور دین است و این آن موضوع با اهمیتی است که خداوند برای انجام آن تمام پیامبران را برانگیخته است و اگر بساط آن جمع شود و علم و آگاهی و عمل به آن مورد سهل انگاری قرار گیرد، تمام پیام پیامبران تعطیل میشود، دیانت از بین میرود و سستی و بیحالی فراگیر میشود و گمراهی منتشر میشود و نادانی رواج مییابد و فساد به همه جا سرایت میکند و جامعه غیر قابل اصلاح و سرزمینها خراب و بندگان هلاک میشوند؛ اما تا روز قیامت احساس هلاکت نخواهند کرد».
This research aimed to investigate the enjoining good and forbidding wrong from the perspective of Sunni
jurisprudence. In this research, the taking notes method of books and authoritative articles has been used;
Therefore, for the purpose of this research, the required information was obtained through library studies.
enjoining good means provoking and commanding to something what is desirable and favorable according to the
wisdom or the religion, or both. forbidding wrong means prohibiting and disregarding what is bad and
unpardonable according to the wisdom or the law, or both. According to some, denial in the Shari'a refers only to
punishments and sins and while others believe that the denier is Makrohat; In any case, " enjoining good and
forbidding wrong " is a divine praise. Since the enjoining good and forbidding wrong are preserving religion and
guaranteeing religious fulfillment and the best person and the nation, who are enjoining good and forbidding
wrong and foolishness and salvation are the result of the enjoining good and forbidding wrong and making it one
of the reasons for the establishment of an Islamic government and finally, its position is superior to the place of
jihad in the way of God; Therefore, it is necessary to examine the vague angles of this matter and to clarify this
issue and its position in the Qur'an and the Sunnah. Imam Ghazali says in his valuable self- resurrection of
sciences in the following discussion of enjoining good and forbidding wrong: “enjoining good and forbidding
wrong is the greatest axis of religion and this is the important thing that Allah made all the prophets do for it and
if the knowledge and practice of it are neglected, all the prophets will go, religion will disappear, Misleading will
spread and ignorance will spread and corruption will spread everywhere and the community will unmanageable
and the lands will ruin and the servants will perish; But they will not feel perish until the day of Judgment.”
Machine summary:
امام غزالی در کتاب پر ارزش خود احیاء علوم الدین در ذیل بحث امر به معروف و نهی از منکر می گوید: «امر به معروف و نهی از منکر بزرگ ترین محور دین است و این آن موضوع با اهمیتی است که خداوند برای انجام آن تمام پیامبران را برانگیخته است و اگر بساط آن جمع شود و علم و آگاهی و عمل به آن مورد سهل انگاری قرار گیرد، تمام پیام پیامبران تعطیل می شود، دیانت از بین می رود و سستی و بی حالی فراگیر می شود و گمراهی منتشر می شود و نادانی رواج می یابد و فساد به همه جا سرایت می کند و جامعه غیر قابل اصلاح و سرزمینها خراب و بندگان هلاک می شوند؛ اما تا روز قیامت احساس هلاکت نخواهند کرد».
پس معنای آیه چنین است: باید امتی (یعنی گروهی) باشند که برای نشر اسلام و اجرای آن کار کنند و از آموزه های قرآن کریم و سنت رسول امین در کارهای دنیا و دین پیروی کنند؛ اما اصطلاح دیگر «امر به معروف و نهی از منکر» که موضوع بحث ماست: امام غزالی در کتاب پر ارزش خود احیاء علوم الدین در ذیل بحث امر به معروف و نهی از منکر می گوید: «امر به معروف و نهی از منکر بزرگ ترین محور دین است و این آن موضوع با اهمیتی است که خداوند برای انجام آن تمام پیامبران را برانگیخته است و اگر بساط آن جمع شود و علم و آگاهی و عمل به آن مورد سهل انگاری قرار گیرد، تمام پیام پیامبران تعطیل می شود، دیانت از بین می رود و سستی و بی حالی فراگیر می شود و گمراهی منتشر می شود و نادانی رواج می یابد و فساد به همه جا سرایت می کند و جامعه غیر قابل اصلاح و سرزمینها خراب و بندگان هلاک می شوند؛ اما تا روز قیامت احساس هلاکت نخواهند کرد.