Abstract:
این پژوهه با روش توصیفی و تحلیلی در صدد بازنمود اثربخشی انتظار منجی در حل منافع سیاسی مورد نزاع در جهان اسلام است. هدف این نوشتار تلاش برای بهرهگیری و کاربست آموزه انتظار در دیپلماسی سیاسی در جهان اسلام است. بررسیهای این مقاله مقدمهای است برای پاسخدادن به این پرسش که ظرفیتها و قابلیتهای انتظار در مدیریت تعارضات سیاسی در جهان اسلام چیست. آنچه شایان توجه است، این است که این نوشتار «همگرایی مذهبی در باورداشت آموزه مهدویت»، «تبدیل نرمافزار انتظار به سختافزار»، «صیانت از هویت تمدنی اسلام» و «مدیریت گسستهای سیاسی در جهان اسلام» را از مهمترین ضرورتهای اتخاذ کاربست گفتمان انتظار در دیپلماسی سیاسی در جهان اسلام میداند. نتایج حاصل از تحلیل و ترکیب دادههای جمعآوریشده نشان میدهد برونداد کاربست این آموزه عبارتاند از: «نهادینهسازی سیاست برونگرای رشدمحور و بسطمحور ایدئولوژیک»، «خلق مسئولیتهای فراملی در جهان اسلام» و «بسط کیفی همگرایی سیاسی» که در همسازی منافع سیاسی مورد نزاع در جهان اسلام کارگشا است.
The current study seeks to examine the effectiveness of the savior's waiting in resolving the conflicting political interests in the Islamic world through a descriptive and analytical method. The paper aims to try to use and apply the doctrine of waiting in political diplomacy in the Islamic world. The studies conducted in this paper are an introduction to answering the question of what are the capacities and capabilities of waiting in the management of political conflicts in the Islamic world. What is noteworthy is that this paper considers "religious convergence in understanding the doctrine of Mahdism", "conversion of waiting software into hardware", "protection of Islamic civilizational identity" and "management of political disruptions in the Islamic world" as the most important necessities of the issue of waiting in political diplomacy in the Islamic world. The findings of analyzing and combining the collected data indicate that the outputs of the application of this doctrine are "institutionalization of ideological growth-oriented and development-oriented extroverted policy", "creation of transnational responsibilities in the Islamic world" and "qualitative expansion of political convergence" which are all the keys in reconciling conflicting political interests in the Islamic world.
Machine summary:
هدف این نوشتار تلاش برای بهرهگیری و کاربست آموزه انتظار در دیپلماسی سیاسی در جهان اسلام است.
نتایج حاصل از تحلیل و ترکیب دادههای جمعآوریشده نشان میدهد برونداد کاربست این آموزه عبارتاند از: «نهادینهسازی سیاست برونگرای رشدمحور و بسطمحور ایدئولوژیک»، «خلق مسئولیتهای فراملی در جهان اسلام» و «بسط کیفی همگرایی سیاسی» که در همسازی منافع سیاسی مورد نزاع در جهان اسلام کارگشا است.
جهت دیگری که باید بدان توجه کرد این است که انتظار ظهور مهدی موعود عجلاللهفرجه به لحاظ آمیختگی با تاریخ، ارزشها و باورهای ذهنی تکتک مسلمانان، انطباق و سازواری بیشتری با نظام ارزشی جهان اسلام دارد.
مراد از معنابخشی انتظار در این جستار، معنویت و طریقت عرفانی نیست، بلکه معنا و معنویت سیاسی و اجتماعی است که میتواند درمانی برای بحران گسستهای فعال سیاسی در جهان اسلام باشد.
۲. ضرورتشناسی اتخاذ رویکرد سیاسی به انتظار بحث و گفتگوی علمی درباره اثربخشی انتظار منجی در نظام سیاسی تمدن اسلامی و احکام و عوارض آن، از چند منظر برای جامعه اسلامی و انقلابی ما ضرورت و اهمیت دارد و درنگ را بر اندیشه و قلم تحمیل میکند: از مواردی که میان شیعه و اهلسنت مشترک است، اصل اعتقاد به مهدی عجلاللهفرجه است.
«همسازی منافع سیاسی مورد نزاع» از مهمترین قابلیتهای کاربست گفتمان انتظار در جهان اسلام است.