Abstract:
واژه" دیپلماسی علم و فناوری" مفهوم نوینی است که در دهه های اخیر در سیاست خارجی کشورها مطرح گردیده است. علم و فناوری به عنوان یکی از عرصه های دیپلماسی فضای مناسبی را برای گفت و گو میان دولت ها فراهم می سازد. دیپلماسی علم و فناوری از جمله ابزارهای مهمی است که کشورها برای دستیابی به اهداف خود از آن بهره می گیرند. این مقاله درصدد تبیین چیستی «دیپلماسی علم و فناوری» است. رسالت بنیادین دیپلماسی علم و فناوری مدیریت بر روابط میان کشورها و سایر بازیگران بی نالمللی با استفاده از علم و فناوری است که به واسطه آن کشورها از طریق تعاملات رسمی و غیررسمی به مدیریت ،هماهنگی و صیانت از منافع ملی خود می پردازند .در این پژوهش از روش اسنادی استفاده شده است . دیپلماسی علم و فناوری در ایجاد ارتباط ، اعتماد و افزایش تبادلات علمی میان کشورهای جهان نقش به سزایی دارد.
Conception of «Technology & science Diplomacy» is a new notion which has became propounded in foreign policy in last decades. Technology & science Diplomacy as one of diplomacy›s areas setup suitable situation for dialogue among governments. Policy-makers and decision –makers to achieve their objectives use various tools including technology & science Diplomacy. This paper seeks to determine and settle the nature of technology & science Diplomacy. Management of relationships between countries and international actors is considered as fundamental apostleship of technology & science diplomacy, which from this point; governments could manage, coordinate and protect their national interests by formal and informal interactions. Without any doubt technology and science diplomacy has a significant role in confidence-building, making-relationship and sharing- scientific information among nations.
Machine summary:
رسالت بنيادين ديپلماسي علم و فناوري مديريت بر روابط ميان کشورها و ساير بازيگران بين المللي با استفاده از علم و فناوري است که به واسطه آن کشورها از طريق تعاملات رسمي و غيررسمي به مديريت ، هماهنگي و صيانت از منافع ملي خود مي پردازند.
کارشناس مرکز تحقيقات سياست علمي کشور بر اساس تعريف ديگري "ديپلماسي عبارتست از مجموعه تدابير و اعمالي که عمدتا با استفاده از روش هاي مسالمت آميز براي دستيابي به حداکثر توافق و تفاهم در ميان انبوه اختلاف هاي صحنه روابط بين الملل ، براي حفظ منافع ملي و اجراي سياست خارجي ، به کار گرفته مي شود" (البرزي ، ١٣٦٨: ٥-٦).
با توجه به مطالب ذکر شده مي توان گفت ديپلماسي علم و فناوري عبارت است " از استفاده از همکاري هاي علمي ميان ملت و مليت ها براي رفع مشکلات مشترک و ايجاد مراودات بين المللي سهل و حساب شده " مي باشد.
ج : علم براي ديپلماسي سومين بعد از ديپلماسي علم ؛ «علم براي ديپلماسي» است ، در اين حالت همکاري هاي علمي و فناوري ، روابط بين المللي را بهبود مي بخشد( نظيف کار، ١٣٩١).
نتيجه گيري امروزه ، يکي از متغيرهاي پيشرفت کشورها در صحنۀ بين المللي ، استفاده از علم و فناوري در عرصه هاي گوناگون از جمله سياست خارجي است که از آن به عنوان " ديپلماسي علم و فناوري " ياد مي شود.