Abstract:
هدف این پژوهش، بررسی تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی و ویبریشن یکطرفه بر قدرت عضلانی و تعادل ایستا و
پویای اندام تحتانی تمرین نکرده دختران غیر ورزشکار بود. آزمودنیهای پژوهش که به صورت داوطلبانه در آن
شرکت کردند، دارای میانگین سن ٢٤/١٢ سال، وزن ٧٦/٤٦ کیلوگرم، قد١٦٣ سانتیمتر بودند. پژوهش حاضراز
نوع نیمه تجربی است که ازطریق پیش آزمون پس آزمون انجام شد. در این پژوهش ٢٧ دختر غیر ورزشکار
شرکت کردند که همۀ آنها نسبت به انجام دادن تمرین های قدرتی و ویبریشن تجربه ای نداشتند. آزمودنیها به
طور تصادفی به سه گروه مساوی تمرین قدرتی یکطرفه، تمرین ویبریشن یکطرفه و گروه کنترل بدون تمرین
تقسیم شدند و طی یک جلسه جداگانه با اهداف، ابزار و پروتکل تمرین آشنا شدند. قدرت و تعادل پای آزمودنیها
به عنوان پیش آزمون مورد سنجش قرار گرفت. پس از پایان ١٨ جلسه تمرینی که گروه های تجربی انجام دادند،
از تمامی آزمودنیها پس آزمون گرفته شد. برای اندازه گیری قدرت بیشینه پایین تنه، معادله یک تکرار بیشینه
مورد استفاده قرار گرفت. شاخص کلی تعادل (Overall Stability Index) برای تعادل ایستا و پویا با استفاده
از دستگاه پایداریسنج بایودکس در پای تمرین نکرده اندازه گیری شد. آمار توصیفی میانگین و انحراف استاندارد
برای توصیف دادهها و تحلیل کوواریانس و آزمون های تعقیبی بنفرونی برای آزمون فرضیهها مورد استفاده
قرارگرفت.
نتایج پژوهش نشان داد که تمرین ویبریشن و مقاومتی یکطرفه منجر به بهبود قدرت پای تمرین نکرده می شوند
و اختلافی بین اثر این دو نوع تمرین وجود نداشت و فقط تمرین ویبریشن یکطرفه منجر به بهبود و افزایش
تعادل روی پای تمرین نکرده شد. با توجه به یافته های تحقیق توصیه می شود که تاثیر این تمرینها بر روی
پسران در رده های سنی مختلف و همچنین در قهرمانان رشته های ورزشی که مدتی از تمرین دور بودهاند مورد
بررسی شود تا نتایج حاصله مورد ارزیابی قرار گیرد و اهمیت این نوع تمرین در حیطه کاربرد و عملی مشخص
شود.
Machine summary:
پژوهش هاي بسياري در مورد استفاده از ويبريشن و تاثير آن در قابليت هاي مختلف بدني انجام شده است ، به عنوان مثال ؛ سرشين (١٣٨٦) اثر يک دوره تمرين هاي ويبريشن کل بدن بر تعادل پوياي دانشجويان مرد ورزشکار را بررسي کرد و به اين نتيجه رسيد که تمرين هاي ويبريشن کل بدن ، به بهبود تعادل پويا مي - انجامد(٤).
عرب اسدي (١٣٨٥)، به بررسي تاثير تمرين ويبريشن بر عناصر آمادگي جسماني مرتبط با تندرستي و توان دختران دانشجوي ورزشکار و غير ورزشکار دانشگاه تهران پرداخت و به اين نتيجه رسيد که ويبريشن باعث افزايش حساسيت پذيري دوک هاي عضلاني و فراخواني بيشتر واحد هاي حرکتي و کاهش سوخت و کارهاي مهاري شده است (٥).
هر چند بيشتر پژوهش ها انجام شده تاثير تمرين هاي ويبريشن را بر قدرت ، توان ، تعادل و تا حد کمتري بر سرعت و چابکي نشان داده است ، اما در اين زمينه آراي کمابيش متناقضي نيز وجود دارد که مي تواند به دليل تفاوت در ويژگي هاي تمرين دامنه ، فرکانس و روش کاربرد (پروتکل تمريني) شدت ، حجم و نوع تمرين و يا سطح عملکردي آزمودني ها باشد، لذا اين پژوهش انجام شد تا مشخص شود که آيا تمرين هاي مقاومتي و ويبريشن يکطرفه مي توانند باعث افزايش قدرت عضلاني و تعادل ايستا و پوياي عضو تمرين نکرده دختران غير ورزشکار شوند؟ روش شناسي تحقيق پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي به شمار ميآيد؛ زيرا کنترل اثر تمام عوامل تاثير گذار در پژوهش هاي ميداني، امکان پذير نيست .