Abstract:
خداوند در قرآن کریم، سرگذشت بسیاری از پیامبران را در قالب تمثیل، تشبیه و مهمتر از آن درقالب داستان بیانکردهاست. باتوجهبه اهمیت موضوع آفرینش آدم بهعنوان اولین انسان، در قرآن کریم این مسئله موردتوجهبودهاست و مفسران بسیاری در ذیل آیات مربوط به قصه آفرینش آدم، دیدگاههای متعددی را مطرحکردهاند. قاضینعمان نیز در کتاب اساسالتأویل ، دیدگاههای تأویلی و عرفانی خود را درمورد قصه خلقت آدم بیانداشتهاست. نوشتار حاضر درپی یافتن پاسخاین سوال است که دیدگاه قاضینعمان در ذیل آیات مربوط به حضرت آدم و حوا چیست؟ برایناساس، این مقاله برمبنای روش اسنادی- تحلیلی میکوشد مبانی فکری قاضینعمان را موردبررسی و نقد قراردهد. یافتههای تحقیق نشانمیدهد، قاضینعمان، در تفسیر و بهویژه در تأویلات عرفانی بیشتر از تراوشات ذهنی خود بهرهجسته و بهصورت ذوقی مطالبی را بیاننمودهاست و جز درموارد بسیار کمی از روایات اهلبیت (ع) بهرهبردهاست و علاوهبر آن، اشارهای به منابع تأویلات خود نمیکند.
In the Holy Qur'an, God has told the story of many prophets in the form of allegory, simile and more importantly in the form of story. Given the importance of the subject of Adam's creation as the first human being, this issue has been addressed in the Holy Qur'an, and many commentators have offered several views on the subject of the creation story. Al-Qadi Al-Nu’man also expressed his mystical and interpretive views on the creation story in his book The Basis of Interpretation. The present article seeks to answer the question: What is the view of Al-Qadi Al-Nu’man in the following verses concerning Adam and Eve? Accordingly, this paper, based on the documentary-analytical approach, seeks to examine and criticize Al-Qadi Al-Nu’man 's intellectual foundations. The findings of this study show that Al-Qadi Al-Nu’man, in his commentary and especially in his mystical interpretations, has used his mental abstractions more than his mental exhortations, except in very few cases of Ahlul-Bayt (AS) narrations. Slave, and in addition, does not mention the sources of his commentary.
Machine summary:
بررسی تأویلی- عرفانی آیات مربوط به حضرت آدم(ع) و حوا در کتاب اساسالتأویل قاضینعمان ویدا دیزجی 1 محمدرضا آرام 2 چکیده خداوند در قرآن کریم، سرگذشت بسیاری از پیامبران را در قالب تمثیل، تشبیه و مهمتر از آن درقالب داستان بیانکردهاست.
باتوجهبه اهمیت موضوع آفرینش آدم بهعنوان اولین انسان، در قرآن کریم این مسئله موردتوجهبودهاست و مفسران بسیاری در ذیل آیات مربوط به قصه آفرینش آدم، دیدگاههای متعددی را مطرحکردهاند.
ir پیشگفتار مطابق اخبار و روایات متقن و متعدد و شواهد فراوان عقلی و نقلی، کتاب قرآن، از ظاهری بلیغ و فصیح، اما پرنغز و فراتر از آن، دارایبطن و بلکه بواطن بسیاری است که اسرار ناگشوده بسیاری در مخزنالاسرار این کتاب الهی نهفتهاست؛ بهگونهای که هفتاد باطن برای آن فرضشدهاست و دستیابی به معنای باطنی آن نیازمند گذار از معانی ظاهری میباشد که این عمل در اصطلاح "تأویل" نامیدهمیشود.
نوشتار حاضر بهروش اسنادی- تحلیلی درپی پاسخ به این سوال است که نظر قاضینعمان در ذیل آیات مربوط به حضرت آدم و حوا چیست؟ تا از این رهگذر، بتوانداندیشه حاکمبر تأویل آیات مربوط را روشنکند.
تحلیل تأویل آفرینش آدم(ع) و حوا براساس دیدگاه قاضینعمان خداوند در قرآن سرگذشت بسیاری از پیامبران را درقالب داستان بیانکردهاست، ازجمله آن پیامبران حضرت آدم(ع) است.
آدم و همسرش از آنچه خدای تعالی نهیکردهبود، خوردند در این زمان لباس پرهیزگاری که بر تن آنها بود جداشد و عورت آنها نمایانگشت و تأویل آن همان علم طبایع است که قبلاً بر ایشان آشکار بود، بعد از معصیت تاریکشد.
تأویل آیه این است که آدم با کلماتی بهسوی خدا تقرّبجست و آن کلمات همان حدود علوی بود و درزمره اولیاالله شد.