Abstract:
هدف پژوهش حاضر، تعیین میزان تاثیر مولفههای آموزش کارآفرینی، (فرصت جستجو، انگیزه، منابع و توانایی) بر آمادگی کارآفرینی است. این مطالعه از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوه جمعآوری دادهها، توصیفی –پیمایشی است. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کلیهی دانشجویان دانشگاه پیام نور شهر مشهد میباشد که با توجه به گستردگی قلمرو تحقیق و عدم دسترسی به لیست دانشجویان از فرمول کوکران جامعه نامحدود برابر با 384 نفر تعیین گردید. از اینرو 400 پرسشنامه به صورت تصادفی در بین دانشجویان دانشگاه پیام نور توزیع شد که از این بین 389 پرسشنامه قابلقبول و بهمنظور تجزیهوتحلیل استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل دادهها از نرمافزارهای تحلیل ساختارهای گشتاوری Amos24 و بسته آماری برای علوم اجتماعی SPSS24 انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین انگیزه و آمادگی کارآفرینی رابطه معنادار وجود دارد و بین شناسایی قرصت و آمادگی کارآفرینی رابطه معنادار وجود دارد؛ و بین منابع و آمادگی کارآفرینی رابطه معنادار وجود دارد؛ و بین توانایی کارآفرینی و آمادگی کارآفرینی رابطه مثبت و معنیدار وجود دارد. فرض اثر تعدیل گری متغیر آموزش کارآفرینی در روابط بین انگیزه، شناسایی فرصت، منابع و توانایی کارآفرینی مورد تایید قرار نگرفت؛ بنابراین فرضیههای پنجم، ششم، هفتم و هشتم تحقیق تایید نشد.
Machine summary:
کلمات کلیدی: آموزش کارآفرینی، آمادگی کارآفرینی، انگیزه کارآفرینی، شناسایی فرصت ١ دانشجوی دکتری تخصصی مدیریت بازرگانی، وحد تربت حیدریه ، دانشگاه آزاد اسلامی، تربت حیدریه ، ایران ٢دانشجوی دکتری تخصصی مدیریت بازرگانی، واحد تربت حیدریه ، دانشگاه آزاد اسلامی، تربت حیدریه ، ایران ١- مقدمه تعاریف مختلفی از کارآفرینی ارائه شده است ، اما هنوز یک تعریف عام ، جامع و پذیرفته شده از آن وجود ندارد، «کارآفرینی، فرآیند خلق چیزی متفاوت و باارزش از طریق اختصاص زمان و تلاش لازم برای آن است ، با فرض همراه بودن ریسک های مالی ، روانی و اجتماعی و نیز دریافت پاداش های مالی و رضایت فردی » است (احمدی و درویش ١٣٩٤) با مراجعه به اهمیت ، کارآفرینی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه ، اطلاعات موجود درباره افزایش رشته های دانشگاهی نظام آموزشی و پژوهشی در توسعۀ کارآفرینی و تربیت کارآفرینان بیشتر مشخص میشود.
بنابراین ، به رغم همسویی روابط (مثبت بودن )، به دلیل اینکه این رابطه برای گروه پاسخگویان دارای آموزش معنادار، ولی برای گروه پاسخ گویان فاقد آموزش غیر معنادار بود، بر اساس معیاری که هیر و همکاران (٢٠١٠) پیشنهاد کرده اند، فرض اثر تعدیل گری متغیر آموزش کارآفرینی در روابط بین انگیزه ، شناسایی فرصت ، منابع و توانایی کارآفرینی مورد تأیید قرار نگرفت (جدول ٤) بنابراین فرضیه های پنجم ، ششم ، هفتم و هشتم تحقیق تأیید نشدند.