Abstract:
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی بر سازگاری و صمیمیت زناشویی زنان دچار تعارضات زناشویی انجام گرفت. روش پژوهش از نوع نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعهی آماری این پژوهش شامل کلیهی زنان دارای تعارضات زناشویی بودند که جهت حل اختلاف خانوادگی خود در شش ماهه پاییز و زمستان 1399 به مراکز مشاوره شهر تهران مراجعه کرده بودند، با استفاده از پرسشنامهی تعارضات زناشویی ثنایی و براتی (1387)، 30 نفر از زنانی که دارای تعارضات زناشویی بودند، به طور هدفمند انتخاب و به طور تصادفی ساده در دو گروه آزمایشی و گواه (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند و به پرسشنامههای سازگاری زناشویی لاک-والاس (LWMAT) (1959) و صمیمیت زناشویی (MIS) والکر و تامپسون (1983) پاسخ دادند. گروه آزمایش 8 جلسه 60 دقیقهای (هفتهای یک بار) فنون رفتار درمانی دیالکتیکی را براساس بسته آموزشی لینهان (1970) آموزش دیدند. دادهها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری، مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفتند. یافتهها نشان داد که اثربخشی درمانی دیالکتیکی بر سازگاری (01/0P، 79/17=F)، و صمیمیت زناشویی (01/0P، 82/14=F)، زنان دچار تعارضات زناشویی، مورد تائید قرارگرفته است (05/0>P) و زنان دچار تعارضات زناشویی گروه آزمایش نسبت به زنان دچار تعارضات زناشویی گروه گواه در پسآزمون، بهطور معناداری، سازگاری و صمیمیت زناشویی بیشتری داشتند (05/0>P). بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که رفتار درمانی دیالکتیکی در افزایش سازگاری و صمیمیت زناشویی زوجین اثربخش است.
The aim of this study was to determine the effectiveness of dialectical behavior therapy on marital adjustment and intimacy of women with marital conflicts. The research method was quasi-experimental with a pretest-posttest design with the control group. The statistical population of this study included all women with marital conflicts who had referred to counseling centers in Tehran to resolve their family disputes In the six months of autumn and winter 2020, using the Sanai and Barati Marital Conflict Questionnaire (2008). Thirty women with marital conflicts were purposefully selected and randomly assigned to experimental and control groups (15 in each group). They answered the Lock-Wallace (1959) Marital Adjustment Questionnaire (LWMAT) and the Walker & Thompson (1983) Marital Intimacy Questionnaire (MIS). The experimental group was trained in 8 sessions of 60 minutes (once a week) of dialectical behavior therapy techniques based on Linhan's (1970) training package. Data were analyzed using a multivariate analysis of covariance. Findings showed that the effectiveness of dialectical therapy on marital adjustment (P
Machine summary:
رويش روان شناسي، سال ١٠، شماره ١٢، شماره پياپي ٦٩، اسفند ١٤٠٠ Rooyesh-e-Ravanshenasi Journal(RRJ),10(12), 2022 اثربخشي رفتار درماني ديالکتيکي بر سازگاري و صميميت زناشويي زنان دچار تعارضات زناشويي The effectiveness of dialectical behavior therapy on marital adjustment and intimacy of women with marital conflicts ياسمن صفا کرمانشاهي Yasaman Safa kermanshahi M.
نوع مقاله : پژوهشي دريافت : مرداد ١٤٠٠ پذيرش : دي ١٤٠٠ ويرايش نهايي: اسفند ١٤٠٠ اثربخشي رفتار درماني ديالکتيکي بر سازگاري و صميميت زناشويي زنان دچار تعارضات زناشويي The effectiveness of dialectical behavior therapy on marital adjustment and intimacy of women with marital conflicts مقدمه خانواده به عنوان اولين ساختار جامعه که پايه و اساس تربيت و تعليم فرزندان به فرزندان ميرود، براي تمام حکومت ها و جوامع داراي ارزش فراواني است .
Afifi, Granger, Ersig, Tsalikian, Shahnaz & Davis 7 .
نتايج پژوهش ها نشان داد که رفتار درماني ديالکتيکي توانسته بر تنظيم شناختي هيجاني (منتظرنيا، کوشکي، اورکي و ميرزاييان ، ٢٠٢١)، صميميت (نظري و آقاجاني، ١٤٠٠)، تحمل پريشاني (نجارپور استادي، اکبري، خلعتبري و باباپور، ١٣٩٩)، سازگاري رواني اجتماعي (ايري، مکوندي، بختيارپور و حافظي، ١٣٩٧)، نگرش زندگي (رضاپور ميرصالح ، اسماعيل بيگي، نجيبي و اسلامي فرد، ١٣٩٧)، سلامت روان و کيفيت روابط زناشويي (کمال آبادي١٠ و همکاران ، ٢٠١٢)، اميدواري (ميتچل ، روبرتس ، بارتسچ و سيوليوان ١١، ٢٠١٩)، وضعيت رواني (ريچارد و سر١٢، ٢٠١٥)، اصلاح و ايجاد تغييرات مثبت در خانواده (ويلکس و 13 همکاران ، ٢٠١٦)، اثربخش بوده است .