Abstract:
هدف: هدف از پژوهش حاضر اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد با نگاهی بر شفقت درمانی در تنظیم شناختی هیجان و شادکامی بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی بود. روش: روش پژوهش از نوع مطالعات نیمه آزمایشی است که بهصورت پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و مرحلهی پیگیری سه ماهه مداخله درمانی بود که با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس از بین بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی شهرستان جم، سیراف، کنگان، عسلویه و شهرکهای پردیس و شهرک نفت جم در سال 1399 انتخاب و به صورت تصادفی در یک گروه 8 نفره آزمایش و یک گروه 8 نفره کنترل گمارده شدند. پس از اجرای پیش آزمون گروههای آزمایش به مدت 8 جلسه (جلسات 90 دقیقه در 8 هفته متوالی) در معرض گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد با نگاهی بر شفقت درمانی قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل؛ پرسشنامههای تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران و شادکامی آکسفورد بود. دادهها با استفاده از روش آماری نتایج تحلیل واریانس با رویکرد اندازهگیری مکرر و با استفاده از نرمافزار 25 SPSS مورد تحلیل قرار گرفتند. یافتهها: یافتهها نشان داد که گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد با نگاهی بر شفقت موجب افزایش تنظیم شناختی هیجان سازگار و شادکامی در گروه آزمایش گردیده است، بنابراین میتوان گفت؛ این درمان در بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی در پس آزمون بیشتر موثر واقع شده است. نتیجهگیری: نتایج کلی این پژوهش بیانگر تاثیر گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد با نگاهی بر شفقت درمانی بر بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی میباشد که در نهایت منجر به افزایش تنظیم شناختی هیجانهای مثبت و شادکامی میگردد
Purpose: Expanded with the aim of reducing unpleasant components. The aim of this study was the effectiveness of group therapy based on acceptance and commitment with a view to compassion therapy in cognitive regulation of emotion and happiness in patients with major depressive disorder.Method: The research method is a quasi-experimental study that was a pre-test-post-test with a control group and a three-month follow-up phase of treatment intervention using the available sampling method among patients with major depressive disorder in Jam, Siraf, and Kangan. , Assaluyeh and Pardis and Naft Jam towns were selected in 1399 and randomly assigned to an 8-member experimental group and an 8-member control group. After performing the pre-test, the experimental groups were exposed to acceptance and commitment group therapy based on compassion therapy for 8 sessions (90 minute sessions in 8 consecutive weeks). Research tools include; Cognitive emotion regulation questionnaires were Garnfsky et al. And Oxford Happiness. Data were analyzed using statistical method of analysis of variance with repeated measures approach and SPSS 25 software.Findings: The findings showed that acceptance and commitment group therapy with a view to compassion increased cognitive regulation of adaptive emotion and happiness in the experimental group, so it can be said; This treatment has been more effective in patients with major depressive disorder after the test.Conclusion: The overall results of this study indicate the effect of group therapy based on acceptance and commitment with a view on compassion therapy in patients with major depressive disorder, which ultimately leads to increased cognitive regulation of positive emotions and happiness, which should be continuous. Be part of the main programs of counseling centers so that patients with major depressive disorder can attend meetings to reduce the rate of maladaptive behaviors by planning objective and behavioral goals.
Machine summary:
Acceptance and commitment therapy روش پژوهش پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي، با يک گروه آزمايش و يک گروه کنترل (هر گروه ٨ نفر) با پيش آزمون و پس آزمون و آزمون پيگيري ٣ ماهه ، به شيوه در دسترس ، انتخاب و تقسيم به روش تصادفي بود که اثربخشي گروه درماني مبتني بر پذيرش و تعهد با نگاهي بر شفقت درماني، در تنظيم شناختي هيجان و شادکامي بيماران مبتلابه اختلال افسردگي اساسي بررسي گرديد.
متغيرها در بين دو گروه اختلاف معنيدار دارند، چون مقدار معنيداري به دست آمده در سطح ٠/٠١ و ٠/٠٥ هست ، بنابراين ؛ متغيرها جز اختلاف در سه مرحله آزمون ، در بين دو گروه هم اختلاف دارند جدول ٥ خلاصه نتايج تعامل درون گروهي و بين گروهي مؤلفه هاي شادکامي زير مقياس منبع مجموع درجه ميانگين ميزان f سطح اندازه اثر مربعات آزادي مربعات معنيداري خودپنداره درون گروهي ٢٨/٦٢ 14/13 2 23/12 0/62 0/001 بين گروهي ٩٩/١٨ 0/50 0/002 14/49 99/18 1 رضايت از درون گروهي ٣٩/٥٠ 19/75 2 13/01 0/001 0/48 زندگي بين گروهي ٢٨/٦٨ 0/72 0/001 36/60 28/68 1 آمادگي رواني درون گروهي ١٣/٧٩ 6/63 6/89 2 0/32 0/004 بين گروهي ٢٤/٠٨ 0/52 0/002 15/38 24/08 1 سر ذوق بودن درون گروهي ١٧/٥٤ 8/77 2 6/07 0/30 0/006 بين گروهي ٤٠/٣٣ 0/63 0/001 24/20 40/33 1 احساس درون گروهي ١٧/٧٩ 8/89 2 6/56 0/31 0/005 زيباييشناختي بين گروهي ١٠٥/٠٢ 1 0/82 0/001 66/95 105/02 خودکار آمدي درون گروهي ٣٢/٣٧ 16/18 2 0/40 0/001 9/49 بين گروهي ٦٧/٦٨ 0/75 0/001 43/82 67/68 1 اميدواري درون گروهي ٢٧/١٢ 13/56 2 11/77 0/45 0/001 بين گروهي ٥٤/١٨ 0/74 0/001 40/73 54/18 1 گروه درماني مبتني بر پذيرش و تعهد با نگاهي بر شفقت موجب افزايش شادکامي در گروه آزمايش گرديده است ، به طوريکه آموزش درمان در آزمون دوم نسبت به آزمون اول افزايش نشان داده و آزمون سوم نسبت به آزمون دوم چندان تغييري نداشته است ، بنابراين ميتوان گفت که درمان در بيماران مبتلابه اختلال افسردگي اساسي در پس آزمون بيشتر مؤثر واقع شده است .