Abstract:
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی بازی دلبستگی محور بر خودکارآمدی والدینی مادران، تنظیم هیجانی، سازگاری اجتماعی و اضطراب کودکان دارای اضطراب جدایی است. روش اجرا: پژوهش حاضر شبه آزمایشی از نوع تک آزمودنی خط پایه منفرد A. B بود. جامعه آماری شامل مادران و کودکان دارای اضطراب جدایی است که در مدت 4 ماه در سال 1399 به مرکز مشاوره و روانشناسی پردیس شهر اصفهان مراجعه کردند. از این جامعه تعداد 3 کودک 5/3 تا 6 سال دارای اضطراب جدایی به صورت نمونهگیری دردسترس انتخاب شدند. کودکان همراه با مادرانشان در بازی درمانی دلبستگی محور به مدت 8 جلسه و هرجلسه 45 دقیقه به صورت انفرادی شرکت کردند. جهت ارزیابی اثربخشی بسته از پرسشنامه خودکارآمدی والدینی (دومکا، 1996)، چک لیست تنظیم هیجانی (شیلدز و سیتچی، 1998)، پرسشنامه مهارت اجتماعی (ماتسون، 1983) و پرسشنامه اضطراب کودکان پیشدبستانی (اسپنس، 2001) استفاده شد. نتایج با استفاده از رسم نمودار و درصد بهبودی اندازه اثر نشان داده شد. یافتهها: نتایج تحلیل دادهها نشان داد که در مرحله پس آزمون و پیگیری، اضطراب کودکان کاهش و خودکارآمدی والدینی مادران، تنظیم هیجانی و سازگاری اجتماعی کودکان افزایش معناداری داشتهاست. نتیجهگیری: میتوان نتیجه گرفت که حضور مولفههای دلبستگی در مداخله بازی درمانی دلبستگی محور موجب بهبود عملکرد رابطه مادر و کودک و کاهش اضطراب کودکان اضطراب جدایی میشود، و راهبردهای کارآمدی را برای درمان مشکلات رفتاری و اضطراب جدایی کودکان دارای مشکلات دلبستگی در اختیار والدین و مراکز روان درمانی کودکان قرار میدهد.
Aim: This study aimed to investigate effectiveness of attachment-based Theraplay on parental self-efficacy of mothers, emotional regulation, social adjustment and anxiety of children with separation anxiety. Method: The present study is a quasi-experiment, a kind of single-subject individual baseline A.B. The statistical population of the study incorporates mothers and children with separation anxiety (SAD) who have referred to Pardis counseling and psychological center in Isfahan for 4 months in 2020. Three children with Separation anxiety, between 3.5 to 6 years old were selectedby availablesampling. Children and their mothers participated individually in attachment-based Theraplay for eight forty-five-minute sessions. In order to evaluate the effectiveness of the package, Parental Self-Efficacy Questionnaire (Domka, 1996), Emotional Regulation Checklist (Shields & Cicchetti, 1998), Social Skills Questionnaire (Matson, 1983), and Preschool Anxiety Questionnaire (Spence, 2001) wereutilized and the results were demonstrated by graphs and improved effectiveness percentage. Results: The results indicated that in the post-test and follow up, children's anxiety scores have decreased significantly mothers' parental self-efficacy scores and children's emotional regulation and social adjustment have increased significantly. Conclusion: Based on the findings of this research, it can be concluded that the presence of attachment components in attachment-based Theraplay intervention improved performance of mother-child relationship and reduces separation anxiety in children. Attachment-based play therapy provides effective and advantageous strategies for mothers, parents, and child psychotherapy centers in order to promote parental sensitivity and treat behavioral problems and separation anxiety in children with attachment problems.
Machine summary:
مقاله پژوهشي اثربخشي بازي درماني دلبستگي محور برخودکارآمدي والديني مادران ، تنظيم هيجاني و سازگاري اجتماعي کودکان داراي اضطراب جدايي: مطالعۀ موردي مريم صادقي ١، صغري اکبري چرمهيني ٢*، عليرضا بهرامي ٣، پريسا سادات سيدموسوي 4 ١ .
همچنين ديگر مطالعات انجام شده نيز حاکي از تأثير بازي درماني دلبستگي محور بر کاهش اضطراب کودک، مادر و افزايش صميميت (اسميت ، کريزوا، گست و کيس پيس ، ٢٠٢١) و کاهش مشکلات رفتاري و علائم روان شناختي اختلالات درونيسازي و بيرونيسازي کودکان (سالو و همکاران ، ٢٠٢٠؛ ساندبرگ ، اولرسجو و نيلسون ، ٢٠٢٠) و افزايش مهارت هاي 1 Positive Parenting 4 Circle of Security 2 Viodeo feed baack method 5 Theraplay 3 Filial therapy 111 اجتماعي کودکان خجالتي و داراي ناتواني رشدي (ويتيگ ، کلمن ،گايدر و فرانتز، ٢٠١١؛ سو، ٢٠١٤) و افزايش توانايي کودکان براي پذيرش محدوديت ها، سازگاري و پاسخگويي سازنده به ديگران (ساليزبوري، ٢٠١٨) بود.
هم چنين با توجه به اهميت رابطۀ دلبستگي مادر-کودک در پديدآيي اضطراب جدايي در کودکان و کمبودهايي که در مداخلات رفتاري وجود داشته ، هدف اين مطالعه بررسي اثربخشي بازي درماني دلبستگي محور بر خودکارآمدي والديني، تنظيم هيجاني و سازگاري اجتماعي کودکان پيش دبستاني داراي اضطراب جدايي بود.
آزمون اثر کوهن در پاسخ به فرضيۀ دوم (به تصویر صفحه رجوع شود) (به تصویر صفحه رجوع شود)نتايج آزمون اين فرضيه نشان داد که بازي درماني دلبستگي محور منجر به افزايش نمرات تنظيم هيجاني انطباقي و همچنين کاهش نمرات بيثباتي/ منفيگرايي کودکان پيش دبستاني داراي اضطراب جدايي شده است .