Abstract:
زمینه و هدف: رویداد جرایم از نظر مکان، زمان و نحوه شکلگیری همیشه تصادفی نیست، بلکه اغلب تا حدی به ساختار و ویژگیهای محل جرم بستگی دارد و میتوان گفت یک پدیدۀ بسیار پیچیدۀ اجتماعی است که در محیطهای اجتماعی به شکلهای متفاوتی دیده میشود. از سویی وقوع جرم بهعنوان یک پدیده نامطلوب اجتماعى، علل اقتصادى و اجتماعى، سیاسی، فرهنگی، محیطی متعددى داشته و با توجه به اهمیت موضوع جرم در کشورهاى مختلف، در سالهاى اخیر مطالعات گستردهاى براى شناسایى و تبیین علل وقوع آن انجام شده است؛ بر همین اساس هدف این پژوهش رتبهبندی مهمترین عوامل تأثیرگذار در جرمخیزی شهری با تمرکز بر رویکرد توسعه پایدار است.
روششناسی: در این مقاله، منطقه 17 تهران به عنوان نمونه موردی انتخاب شد. برای شناسایی مهمترین عوامل تأثیرگذار در جرمخیزی شهری مطالعات فراوانی صورت گرفت. بر اساس نظر کارشناسان از میان بیست و چهار عامل شناسایی شده، چهار عامل که دارای کمترین اهمیت بودند، حذف شدند و سپس برای رتبهبندی عوامل، پرسشنامهای تهیه و در بین افراد مختلف در منطقه 17 تهران به صورت تصادفی توزیع شد، دادههای حاصله با استفاده از نرمافزار مورد تحلیل قرار داده شد.
یافتهها: از میان عواملی که مورد بررسی قرار گرفت، در نهایت عوامل اقتصادی بهعنوان مهمترین عوامل تأثیرگذار در جرمخیزی شهری انتخاب شدند.
نتیجهگیری: در پایان بر مبنای یافتههای پژوهش نقش دستگاههای دولتی از جمله شهرداریها و نهادهای دولتی دخیل در امر مدیریت شهری مورد توجه قرار گرفت و گسترش تسهیلات شهری، توسعۀ زیرساختهای اقتصادی، گسترش آموزشهای عمومی و فردی پیشنهاد شد.
Background: Crime event is not always random as the place, time and manner of formation, but often depends on the structure and characteristics of the offense. It can be introduced as a very complicated social phenomenon that it is seen in different forms regarding social environment. At the same, crime as an undesirable social phenomenon, has social and economic, political, cultural, environmental reasons, and given the importance of the issue of crime, extensive studies have been conducted to identify and explain the causes of creating it in many countries in recent years. Accordingly, the purpose of this paper is to classify the most influential factors of crime-creating with emphasizing on sustainable development approach. Methodology: In this paper, the district 17 of Tehran was chosen as a case study. To identify the most important factors affecting the rise urban crime, several studies were performed. According to experts, twenty-four factors were identified, four of which have the least importance were omitted. Then for ranking factors, questionnaire was prepared and randomly distributed among the 17 district people in Tehran. The resulting data were analyzed using the software. Findings: Among studied factors, ultimately, economic factors as the most important factor affecting the urban crime were selected. Conclusion: Based the findings, the role of government agencies and stakeholders including municipalities and government agencies involved in urban management was considered and expansion of municipal facilities, infrastructure, economic development, public education and personal development was proposed.
Machine summary:
از سويي وقوع جرم به عنوان يک پديده نامطلوب اجتماعي، علل اقتصادي و اجتماعي، سياسي، فرهنگي، محيطي متعددي داشته و با توجه به اهميت موضوع جرم در کشورهاي مختلف ، در سالهاي اخير مطالعات گستردهاي براي شناسايي و تبيين علل وقوع آن انجام شده است ؛ بر همين اساس هدف اين پژوهش رتبه بندي مهم ترين عوامل تأثيرگذار در جرمخيزي شهري با تمرکز بر رويکرد توسعه پايدار است .
بر اساس يافته هاي تحقيقات عبادينژاد (١٣٨٧)، پيرامون عوامل مؤثر در ايجاد جرايم و شناسايي مکانهاي جرمخيز به لحاظ جغرافيايي و ساختار فيزيکي شهرها ميتوان گفت که ميادين و خيابانهاي محل تلاقي عاملان ايجاد جرم، شلوغي، رفت و آمد زياد، تعداد قابل توجه دست فروشان و افراد بيکار و ولگرد، محل پياده و سوار شدن مسافران درون و برون شهري، عدم تجانس عابران اعم از زن، مرد، پير، جوان، بومي و غيربومي و تماس بيشتر شهروندان در اين محدودههاست که ساختار فضايي پيچيده و ناهمگوني را بر اين بخش حاکم کرده و باعث ميشود، امکان کنترل رسمي و غيررسمي فعاليت هاي غيرقانوني افراد به حداقل برسد؛ بنابراين ميتوان با طراحي کالبدي شهر از طريق طرح کالبدي ساختمان و طراحي پلان و دسترسي به سايت هاي جرمخيز، بتوان از ايجاد محيط هاي مناسب براي جرم و جنايت ، پرهيز کرد تا به عنوان بازدارنده از ارتکاب جرائم عمل کرد.