Abstract:
سابقه و هدف: بامعنابودن موجب شادی میشود و به اشخاص اجازه میدهد رویدادها را تفسیر کنند و دربارۀ نحوۀ زندگی و خواستههای انسان در زندگی برای خویش ارزشهایی تدارک ببینند. ازآنجاکه آیات الهی راه و روش زندگی معنادار را ارائه نموده است، پژوهش حاضر بهمنظور بررسی تاثیر راههای معنایابی بر اساس آموزههای قرآنی بر میزان شادمانی دینپژوهان دختر شهر قم صورت گرفته است.
روش کار: این پژوهش از نوع نیمهتجربی همراه با پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل است که بهصورت مشاورۀ گروهی و در هشت جلسه برگزار شده است. جامعۀ آماری پژوهش تمامی دینپژوهان دختر شهر قم در نیمسال اول تحصیلی 98-1397 و نمونۀ پژوهش 60 دینپژوه دختر با دامنۀ سنی 18 تا 25 در مقطع کارشناسی بود که بهصورت داوطلبانه در مشاورۀ گروهی ثبت نام نمودند و بهصورت تصادفی در دو گروه 30 نفرۀ کنترل و آزمایش قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامۀ شادمانی آکسفورد بود. برای تجزیهوتحلیل دادهها از روشهای آمار توصیفی و تحلیلی (تحلیل کوواریانس) استفاده شد. در این پژوهش همۀ موارد اخلاقی رعایت شده است و مولفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکردهاند.
یافتهها: تحلیل دادهها نشان میدهد که میانگین نمرات شادمانی گروه آزمایش قبل از مداخله 40/31+51/94 و بعد از مشاورۀ گروهی 87/14+13/130 تغییر کرد. بنابراین میانگین گروه آزمایش در مرحلۀ پسآزمون بیشتر بود. درنتیجه راههای معنایابی بر اساس آموزههای قرآنی بر میزان شادمانی دینپژوهان موثر بوده است (001/0P <).
نتیجهگیری: ازآنجاکه آیات الهی راه و روش زندگی معنادار را به بهترین شیوه تبیین نموده است پیشنهاد میشود در آموزشهای موسسات آموزشی از مفاهیم این آیات برای ایجاد شادمانی در دانشآموزان، دانشجویان و دینپژوهان استفاده شود.
خلفیه البحث واهدافه: ان کون الشیء ذا معنی یودی الی السعاده، ویسمح للاشخاص بتفسیر الاحداث، واستدراک وضع قیم لانفسهم حول طبیعه الحیاه ورغبات الانسان فی الحیاه. وباعتبار ان الایات الالهیه تدل علی طریق واسلوب الحیاه ذات المعنی، فان الدراسه الحاضره تستهدف دراسه تاثیر الطرق الباحثه عن المعنی طبقا للتعالیم القرانیه علی میزان سعاده المحققین الاناث لمدینه قم.
منهجیه البحث: تعتبر هذه الدراسه من النوع نصف التجریبی مرفقه باختبار سابق واختبار لاحق مع وجود مجموعه ضابطه، بصوره استشاره جماعیه، وقد تمت علی مدی ثمانیه جلسات. وکانت المجموعه الاحصايیه للدراسه تشمل جمیع المحققین الاناث لمدینه قم خلال نصف العام الدراسی 2019-2018 وکانت عینه هذه الدراسه تضم 60 محققه من الاناث ضمن اعمار تتراوح بین 18 و 25 عاما فی مرحله اللیسانس. وقد سجلوا اسماءهن بصوره تطوعیه فی الاستشاره الجماعیه، وتم تقسیمهن الی مجموعتین 30 فردا ضابطه واختباریه. وکانت ادوات الدراسه استبیان سعاده (اکسفورد). وتمت الاستعانه بطرق الاحصاء الوصفیه والتحلیلیه (تحلیل کوواریانس) من اجل تفکیک وتحلیل البیانات. کما تمت مراعاه جمیع الضوابط الاخلاقیه فی هذه الدراسه، ولم یلحظ مولفو المقاله ای تضارب للمصالح.
المعطیات: تشیر نتايج البیانات ان متوسط درجات السعاده لمجموعه الاختبار قبل المداخله کانت 40/31+51/94 وقد تغیرت بعد الاستشاره الجماعیه الی 87/14+13/130 وبناء علی هذا فان متوسط مجموعه الاختبار کانت اعلی فی مرحله ما بعد الاختبار. وفی النتیجه فان الطرق الباحثه عن المعنی طبقا للتعالیم القرانیه کانت موثره علی میزان السعاده عند المحققین الدینیین (001/0P<).
الاستنتاج: باعتبار ان الایات الالهیه قد بینت طرق واسالیب الحیاه ذات المعنی بافضل الطرق، فانه یقترح الاستفاده من مفاهیم هذه الایات فی تعلیم الموسسات التعلیمیه وذلک لایجاد السعاده عند التلامیذ وطلبه الجامعات والمحققین.
Background and Objective: Being meaningful leads to happiness and enables people to interpret events and to develop values for themselves about how human lives and what s/he wants in life. Since the Holy Quran has presented the way of living a meaningful life, the present study was conducted to investigate the effect of teaching the ways of finding meaning based on the Quranic teachings on the happiness of female theologians in Qom. Methods: This is a quasi-experimental study with pre-test post-test control group design conducted as a group consultation in eight sessions. The statistical population of this study included all female theologians studying in the first semester in 2019 academic year in Qom. The sample population of this study was 60 female theologians aged between 18 to 25 years in the undergraduate level, who voluntarily enrolled in the study and were randomly divided into two control and experiment groups. The research instrument was the Oxford Happiness Questionnaire. The descriptive and analytical statistical methods (analysis of covariance) were used to analyze the data. In the present study, all the ethical considerations were observed and the authors declared no conflict of interest. Results: The results of data analysis showed that the mean happiness score for the experimental group was 94.51+31.40 before the intervention and 130.13+14.87 after group counseling. As a result, the ways of finding meaning based on Quranic teachings were effective in the level of happiness of religious scholars (P<0.001). Conclusion: As the Quran verses have explained the ways of living a meaningful life, the concepts of Holy Quran are suggested to be used for students and theologians to create happiness.