Abstract:
رشد روز افزون جمعیت و خودرو، توسعۀ سریع و صنعتی شهرهای بزرگ، شکلگیری شهرهای حاشیهای و جدید در اطراف شهرهای بزرگ با توجه به عدم پیروی این رشد و توسعه از یک الگو و استاندارد مناسب توسعۀ شهری، منطقهای و ناحیهای، بر مشکلات و پیچیدگیهای زندگی در این شهرها و ارتباطات بین شهری افزوده است و مجموعۀ این عوامل، توجه اندیشمندان شهری را به ارائۀ ایدۀ جدید توسعه بر پایۀ توسعۀ حمل و نقل محور است، سوق داده است، که اصول ابتدایی آن مبتنی بر توسعۀ حمل و نقل همگانی و اختلاط کاربریها بوده است. بر این اساس، در این راستا، هدف پژوهش حاضر، شناسایی متغیرهای کلیدی توسعۀ حمل و نقلمحور مستخرج از روش دادهبنیاد است که بر این اساس تاثیرگذارترین و تاثیرپذیرترین متغیرهای دخیل در این توسعه شناسایی گردد بر این اساس، 10 عامل کلیدی تاثیرگذار شامل مطالعات جامع حمل و نقل، فرهنگ استفاده از وسائط نقلیۀ عمومی، افزایش ارزش زمین، اختلاط کاربریها و مجتمعهای ایستگاهی، افزایش درآمد خانوار، افزایش اشتغال و خدمات رسانی، همکاری بخش خصوصی و دولتی و مردم محلی، طراحی اتومبیلمحور فضا، نوع و عملکرد کریدور و ایستگاه، مدیریت تقاضای حمل و نقل و15 عنصر کلیدی بسیار تاثیرپذیر شامل وحدت فضایی و توازن کاربریها، مطالعات جامع حمل و نقل، امنیت عمومی، فرهنگ استفاده از وسائط نقلیۀ عمومی، افزایش ارزش زمین، طراحی بوممحور و انسانمدارانه اماکن، حمل و نقل غیرموتوری، مدیریت تقاضای حمل و نقل، فضاهای عمومی و باز و تفریحی که بیشترین نقش را در آیندۀ توسعۀ TOD در شهر تبریز دارند انتخاب شدند.
Increasing population and car growth, rapid and industrial development of big cities, formation of new and suburban cities around big cities due to not following a suitable model and standard of urban, and regional development, has added to the problems and complexities of life in these cities . And the combination of these factors has drawn the attention of urban thinkers to the presentation of a new idea of development based on transportation-oriented development, the basic principles of which have been based on the development of public transportation and the mixing of uses. In this regard, the purpose of this study is to identify the key variables of transportation-based development of the extract derived from the foundation data method, based on which to identify the most effective and influential variables involved in this development. Accordingly, 10 key influential factors include comprehensive transportation studies, culture of using public transport, increasing land value, mixing land uses and stations, increasing household income, increasing employment and services, private sector cooperation, and Government and local people, space-driven car design, type and function of corridors and stations, transportation demand management 15 very influential key elements including spatial unity and balance of uses, comprehensive transportation studies, public safety, culture of using public transport, increasing the value of land, eco-based and humane design of places, non-motorized transportation, Transportation demand management, public and open spaces and recreation that have the most role in the future of TOD development in the city of Tabriz were selected.
Machine summary:
از سوي ديگر، سياست هاي منطقه بندي و تفکيک عملکردها و کاربريهاي شهري در دوران شهرسازي مدرن ، باعث از دست رفتن پويايي و حيات شهرها شد که حاصل آن ، وجود شهرهايي با تقسيم مناطق همگن ، جدايي طبقات اجتماعي از يکديگر و حذف فعاليت هاي متنوع از شهر بود که نتيجه اي جز از ميان رفتن سرزندگي و حيات بخش هاي گوناگون شهرها نداشت (٥ :٢٠١٩ ,Appleyard et al)، اين روند در بسياري از شهرهاي دنيا سبب بروز مسائل و مشکلات بي شمار و از آن ميان ، تضييع امکانات و منابع طبيعي، افول فعاليت هاي مراکز شهري، به ويژه مراکز سنتي، افزايش تعداد تصادفات شهري، انزواگزيني انسان و به طور کلي بيماريهاي ناشي از ماشينيزم شد (٦٠ :٢٠١١ ,Jam Kasra &Ghorbani )، به طوري که به عنوان مثال امروزه شهرهاي ايالات متحدٔە آمريکا به شدت از پراکنده رويي شهري و حومه گرايي رنج ميبرند و بعد از مسکن ، حمل و نقل بيشترين مخارج خانواده ها را به خود اختصاص ميدهد (٢٦٠ :٢٠١٦ ,Buehler).
در کنار مشکلات ذکر شده نظير حومه گرايي و پراکنده رويي، يکي ديگر از محسوس ترين مشکلات در ارتباط با سفر با خودروهاي شخصي و فرم کنوني توسعۀ شهرها، افزايش ازدحام در مراکز شهري است (٥٢٨ :٢٠١٩ ,Carlton ;٢٠٠١ ,Nelson et al)، به طوري که در سال هاي اخير يکي از بزرگترين اهداف برنامه ريزي و طراحي شهري به ويژه در مراکز شهري، خودداري از برنامه ريزي و طراحي اتومبيل محور و سعي در ايجدا گزينه هايي جهت کاهش نياز به خودرو شخصي بوده است (٢٠٠٦ ,Kenworthy &Newman )، و در اين رابطه در سال هاي اخير پيشنهاداتي که در پايان قرن بيستم مورد استقبال قرار گرفت ، توسعۀ مبتني بر حمل و نقل عمومي (TOD) بوده است (علي الحسابي، ١٣٨٩).