Abstract:
از ساحتهای مغفول حکمت صدرا عشق مجازی نفسانی و نسبت آن با شاکلۀ درونی خانواده است. خانواده و استحکام آن رکن اصلی اخلاق اجتماعی است و مشکلاتش نتایج مخربی در عرصههای مختلف جامعه میگذارد. تحلیلهای ملاصدرا در مورد ویژگیها و لوازم عشق مجازی نگاه ما را به جایگاه رفیع عشق در ساختار خانواده و نقش آن در اخلاق اجتماعی معطوف میسازد. پیامدهای این عشق با تحول در بینش و نگرش همسران و تحتالشعاع قرار دادن مؤلفههایی چون محبت، تعهد و صبر، آنها را در حیطۀ رفتاری، اخلاقی و معنوی به سمت تعالی پیش میبرد. به موازات آن، خشونت و شهوتپرستی و خیانت از میان میرود و نظام تعلیموتربیت فرزندان ارتقا مییابد که در نهایت سامانیافتن نظام خانواده به پرورش نسلی فرهیخته میانجامد و کامیابی دنیوی و اخروی را در پی دارد و بیتردید جامعه نیز از مطلوبیت آن بهرهمند خواهد شد. در این پژوهش به تبیین چگونگی این تحولات در سایۀ عشق مجازی نفسانی میپردازیم.
One of the neglected areas of Sadra's wisdom is virtual sensual love and its relation to the inner structure of the family. The family and its strength is the main pillar of social ethics and its problems have devastating consequences in various areas of society. Mulla Sadra's analysis of the features and accessories of virtual love draws our attention to the high place of love in the family structure and its role in social ethics. The consequences of this love, by changing the insights and attitudes of spouses and overshadowing components such as love, commitment and patience, lead them to excellence in behavioral, moral and spiritual domains. At the same time, violence, lust and betrayal will disappear, and the system of education of children will be improved, which will eventually lead to the organization of the family system, the upbringing of an educated generation, and worldly and otherworldly success, and society will surely benefit from it. In this research, we explain how these developments take place in the shadow of sensual virtual love.
Machine summary:
ايـن غلبـه بـر غرايـز حيـواني ، مقدمه اي براي تعالي اخلاقي و گرايش به خوبي هاست ؛ به همين دليل اسـت کـه تعبيـر ملاصدرا از عشق نفساني ، عشق ظُرَفا يعني عشقي پاک و بيآلايش است در مقابل عشـق حيواني شهوت پرست نخراشيده که پيشينيان آن را نکوهش کرده اند و خلـق را از آن بـر حذر ميداشتند (همو، الاسفار العقليه الاربعه ، ١٧٥/٧).
اين عشق بين قواي نفساني تعادل ايجـاد مـي کنـد و ازايـن رو قـؤە غضبيه را که منشأ صدور خشم است به کنترل نفـس ناطقـه درمـي آورد، و تنـدخويي و سنگدلي را از شخص دور ميدارد، و به رفتار و افعالش رنـگ وبـويي عاشـقانه مـي بخشـد چندانکه باعث ميشود تمايل شديدي به عشق ورزي به ديگران پيدا کنـد؛ بـا روشـنايي ذهني که براي افراد ايجاد ميکند آنها زيبايي ها و خوبي هـا را بهتـر مـي بيننـد و چـون عشقي بيمارگونه و خودخواهانه نيست از خودخواهي به ديگرخواهي روي ميآورنـد، بـه شخصيت و خواسته هاي ديگران احترام ميگذارنـد، عقايـد و رفتـار آنهـا را تحمـل و از ِاعمال تهديد، توهين و تحقير خودداري ميکنند.