Abstract:
نظریة «توسعه ناموزون و مرکب» نظریهای است که برای اولین بار توسط لئون تروتسکی و در توضیح شکل ویژه رشد سرمایهداری و تجربه مدرنیته در روسیه و شکل ویژه تغییر اجتماعی و انقلاب در روسیه تزاری طرح شده است. یکی از نتایجی تروتسکی از این میگیرد این است که کشورهای «عقبمانده» میتوانند برخی دستاوردهای کشورهای پیشرفته را بدون پیمودن مسیر اولیه به دست بیاورند، عاملی که تروتسکی آن را «امتیاز عقبماندگی» مینامد. پژوهش حاضر تلاش میکند ضمن توضیحِ و تحلیل مبانی مفهومی نظریة مزبور، اندیشه سیاسی و اقتصادی میرزا ملکمخان ناظمالدوله، بهعنوان یکی از مهمترین شخصیتهای فکری انقلاب مشروطه ایران را از منظر نظریه «توسعه ناموزون و مرکب» مورد خوانش قرار دهد. پژوهش حاضر به طور خاص درصدد پاسخ به این پرسش است که «اصلِ توسعه ناموزون و مرکب در اندیشه میرزاملکمخان چگونه قابلردیابی است؟». در این راستا با تکیه بر رسالات وی، استدلال خواهد شد که میرزا ملکمخان در مواجهه انتقادیاش با عقبماندگی ایران در دوران قاجاریه و در آراء خود برای رفع عقبماندگی و برقراری نظام مشروطه، همواره بر مؤلفهی همزیستی جوامع و جهش از مراحل توسعه تأکید میکند که هر دوی این موارد از عناصر اصلی نظریه توسعه ناموزون و مرکب هستند. همچنین این پژوهش با تکیه بر روش تحلیلی ـ تبیینی، تلاش میکند که چرخشهای فکری و سیاسی این متفکر را از رهگذر نظریه فوق مورد واکاوی قرار دهد تا شفاف شود چرا میرزاملکمخان به صورت غیرمستقیم «امتیاز عقبماندگی» را برای ایران در نیمة دوم قرن نوزدهم یک فرصت استثنائی برای وقوع یک انقلاب میدانسته است.
The theory of "Uneven and Combined Development" was first proposed by Leon Trotsky to explain the particular form of capitalist growth and the experience of modernity in Russia and, consequently, the unique shape of social change and revolution in Tsarist Russia. One of the significant results of Trotsky for the idea of uneven and combined development is that "backward" countries can achieve some of the achievements of advanced countries without taking the initial path, a factor that Trotsky calls the "backwardness privilege." The present study attempts to explain and analyze the conceptual foundations of this theory, to read the political thought of Mirza Malkam Khan, one of the significant intellectual figures of the Iranian Constitutional Revolution, from the perspective of the theory of uneven and combined development. Hence, the present study specifically seeks to answer the question, "How can uneven and combined development principle in Mirza Malkam khan's thought be traced?" In this regard, I will argue that he, in his critical confrontation with the backwardness of Iran during the Qajar period and in his views on eliminating backwardness and establishing a constitutional system, always emphasizes the coexistence of societies and leaps in development which are essential elements of the theory of UCD. Furthermore, this study, relying on the analytical-explanatory method, attempts to analyze this thinker's intellectual and political processes through the above theory to explain why Malkam Khan indirectly supports Iran's "backwardness privilege" as an exceptional opportunity for a revolution.
Machine summary:
پژوهش حاضر تلاش می کند ضمن توضیحِ و تحلیل مبانی مفهومی نظریۀ مزبـور، اندیشـه سیاسی و اقتصادی میرزا ملکم خان ناظم الدوله ، به عنوان یکی از مهم تـرین شخصـیت هـای فکری انقلاب مشروطه ایران را از منظر نظریه «توسعه ناموزون و مرکـب » مـورد خـوانش قرار دهد.
در این راستا با تکیه بر رسالات وی ، استدلال خواهد شد که میرزا ملکم خان در مواجهه انتقـادی اش بـا عقب ماندگی ایران در دوران قاجاریه و در آراء خود برای رفع عقب ماندگی و برقراری نظام مشروطه ، همواره بر مؤلفه ی هم زیستی جوامع و جهش از مراحل توسعه تأکید می کنـد کـه هر دوی این موارد از عناصر اصلی نظریه توسعه ناموزون و مرکب هسـتند.
رسالات دفتر تنظیمات ، رفیق و وزیر، مجلس تنظیمات ، دستگاه دیوان ، دفتر قانون ، ندای عدالت ، مدنیت ایرانی، اصول ترقی و کتابچۀ امتیاز فواید عـامـه از جملـه رسـالات مهـم و برجسته ای هستند که این پژوهش بر آن ها تمرکز خواهد کرد و سعی مـی شـود بـر مبنـای دال های اساسی این رسالات یعنی دلایل عقب ماندگی [از نظر ملکم ] و موانـع ترقـی ایـران واکاوی شود و همچنین راهکارهای ترقی جویانه اش برای برون رفت از ایـن عقـب مانـدگی به مثابۀ تأثیرِ اصل ناموزونی تـاریخی در عصـر مشـروطه فهـم خواهـد شـد تـا بـا اتصـالِ غیرمستقیم آموزه های وی ، کاربست ایدة ناموزونی تاریخی در دستگاه فکری اش تعین یابد.