Abstract:
با نگاهی حکیمانه به عالم هستی و انسانها درمییابیم، این آفرینش هدفدار بوده و هدفی جز رسیدن به کمال را دنبال نمیکند. لذا چون خداوند متعال کمال مطلق است، پس هدف از آفرینش عالم امکان و انسانها و تمام موجودات خود خداست. با این توضیح لازم میآید شناختی کافی و وافی در مورد مبدا و مقصد عالم امکان به کودکان آموزش داده شود؛ چرا که تنها راه سعادت بشری ایمان به خداست ایمانی که مقدمهاش معرفت الی الله است. انسانی که فطرتا خداجو و حقیقتجوست، اگر بر مبنای شیوههای آموزشی مناسب، حس و گرایش خداجویانهاش تقویت شود، قدم در راه شناخت خداوند خواهد گذاشت. کسانی که خواهان آموزش خداشناسی به فرزندان خود هستند، ناگزیر باید با راههای شناخت خداوند آشنایی داشته باشند؛ همچنین آشنایی اجمالی با ویژگیهای روانی کودک، میتواند برای اولیا و مربیان راهگشا باشد. زیرا که استحکام پایههای اصلی زندگی به دوران کودکی و چگونگی گذران کودکی بستگی دارد. بنابراین آگاهی از ویژگیهای روانی، شناختی و... کودک برای نیل به یک آموزش پویا و موفق، امری ضروری است. کودک در دورهی دوم کودکی، بیش از آنکه به مفاهیم ذهنی اهمیت دهد، مسائل عینی را قبول دارد. لذا به جهت عدم انتزاع باید به دو شیوهی مستقیم (بازی، داستان، شعر، نمایش، مثال و...) و غیرمستقیم (روشهای رفتاری والدین: الگوسازی، معاشرت بر محور الله و...)، بر مبنای شیوههای اساسی شناخت خداوند، برای آموزش یاری جست.
Machine summary:
از آن جایی که توحید و خداشناسی یکی از نیازهای واقعی و بنیادی انسان است و ریشه در اعماق جان و فطرت او دارد؛ اسلام آن را به منزله ی یک برنامه جامع تربیتی برای پرورش و تکامل روح و روان انسان، در قالب راه ها و شیوه هایی برنامه ریزی کرده است؛ ولی عدم آگاهی برخی از والدین و مربیان به این واقعیت، سبب شده است تا نیل به مقصود حاصل نشود؛ بدین ترتیب بررسی شیوه های آموزش توحید و خداشناسی به کودکان (دوره دوم) هدف نوشته حاضر قرار گرفته است.
طبق بررسی های انجام شده، با توجه به ویژگی های کودکان دوره دوم، شیوه های کاربردی و لازم برای آموزش خداشناسی به کودکان در این دوره، به همراه تحلیل ویژگی های خاص این دوره، به صورت منسجم در آثار یاد شده نیامده است؛ لذا با وجود این خلأ، پرسش اصلی که مطرح می شود این است که شیوه های آموزش خداشناسی به کودکان در دوره دوم کدامند؟ برای پاسخ به این سوال، در این مقاله پس از پرداختن به ویژگی های کودکان دوره دوم، به معرفی و تحلیل شیوه های غیرمستقیم(الگوسازی و معاشرت بر محور الله) بر مبنای شیوه های اساسی شناخت خداوند(معرفی پدیده های طبیعی، یادآوری نعمت های خداوند، آموزش نماز و دعا و ستایش خداوند و محبوب خدا بودن) و سپس به شیوه های غیرمستقیم آموزش خداشناسی به کودکان( بازی، داستان، شعر، ایفای نقش و نمایش و استفاده از مثال) با بهره گیری از روش توصیفی- تحلیلی، پرداخته شده است.