Abstract:
میزان اثربخشی هر سازمان، بستگی به قدرت مدیریت در بکارگیری ابزارهای متنوع مدیریتی دارد. یکی از مهمترین ابزارهای مدیریتی در مسیر پیشرفت و موفقیت، مدیریت استراتژیک است. در سالهای گذشته، برخی از سازمانها توانسته اند با تدوین یک استراتژی درست و بکارگیری ابزارهای مدیریتی مناسب، موقعیت قابل قبولی را از نظر رقابتی در سطح جهانی بدست آورند. ولی برخی دیگر از سازمانها نیز به دلیل تدوین استراتژی های نامطلوب، جایگاه و موقعیت برتر خود را با شرایطی متوسط و بسیار پایین تر جابجا کرده اند. فرآیند مدیریت استراتژی شامل بخشهای مختلفی است که مهمترین و اساسی ترین مرحله آن، برنامه ریزی استراتژیک است. بنابراین برنامه ریزی استراتژیک تلاشی سازمان یافته و منظم برای اتخاذ تصمیماتی اساسی و بنیادی است که فعالیتهای سازمان را جهت آماده سازی، تنظیم رفتارها و واکنشهای صحیح و مناسب در موقعیتهای متفاوت، آماده می کند. لذا با توجه به اهمیت برنامهریزی و نوع و چگونگی کاربرد آن و همچنین تأثیر آن در پیشرفتهای کوتاهمدت و بلندمدت بخش دولتی از یک سو و از سوی دیگر لزوم بررسی موانع اجرایی مدیریت استراتژیک به عنوان رویکردی که میتواند منجر به ارائه راهکارهایی شود که مشکلات اجرایی مدیریت استراتژیک را در بخش دولتی را حل نماید، بر این اساس در این مقاله به بررسی برنامهریزی و مدیریت استراتژیک در بخش دولتی پرداخته شده است.
The effectiveness of any organization depends on the power of management in using various management tools. One of the most important management tools in the path of progress and success is strategic management. In the past years, some organizations have been able to obtain an acceptable position in terms of competition at the global level by formulating a correct strategy and using appropriate management tools. But some other organizations have moved their superior position to average and lower conditions due to developing unfavorable strategies. The process of strategy management includes various parts, the most important and basic stage of which is strategic planning. Therefore, strategic planning is an organized and regular effort to make basic and fundamental decisions that prepares the activities of the organization to prepare, regulate correct and appropriate behaviors and reactions in different situations. Therefore, considering the importance of planning and the type and manner of its application as well as its effect on the short-term and long-term developments of the public sector, on the one hand, and on the other hand, the need to examine the implementation obstacles of strategic management as an approach that can lead to providing solutions that to solve the implementation problems of strategic management in the public sector, based on this, in this article, planning and strategic management in the public sector have been investigated.
Machine summary:
از اين رو طي سالهاي گذشته ، تدوين استراتژي (راهبرد) مناسب در موفقيت بسياري از سازمان ها و پروژه ها تأثيرات قابل توجهي داشته است و امروزه ، جايگاه برنامه ريزي استراتژيک (راهبردي)، نه تنها به لحاظ نقش آنها در پياده سازي استراتژيهاي سازماني، بلکه به اين دليل که ميتوانند به يک منبع پايدار مزيت رقابتي تبديل شوند، اهميت زيادي دارد (بيک زاد و اوجاقي شيرمرد، ١٤٠٠).
پس چنين استقراري به اين لحاظ امکان پذير است که فرايندهاي استراتژيک برآورد دقيق تري از تغييرات محيطي فراهم ميکنند و براي واکنش نسبت به فشارهاي داخلي يا رقابتي آمادگي بيشتري پديد ميآورند، پس ميتوان اذعان داشت که يکي از مهمترين و ضروري ترين ابزارهايي که سازمان هاي دولتي براي حصول به موفقيت در آينده ميتوانند از آن بهره بگيرند «برنامه ريزي و مديريت استراتژيک » خواهد بود (عباس پور، ١٣٩٤).
برنامه ريزي استراتژيک در بخش دولتي با بررسي محيط خارجي و داخل سازمان ، فرصتها و تهديدهاي محيطي و قوتها و ضعفهاي داخلي را شناسايي ميکند و با درنظر داشتن مأموريت سازمان ، اهداف بلندمدت براي سازمان تنظيم ميکند و براي دستيابي به اين اهداف ، از بين گزينه هاي استراتژيک اقدام به انتخاب استراتژيهايي ميکند که با تکيه بر قوت ها و با بهره گيري از فرصت ها، ضعف ها را ازبين برده و از تهديدها پرهيز کند تا درصورت اجراي صحيح باعث موفقيت سازمان شود.