Abstract:
امروزه علم و فناوری یک اصل اساسی برای کشورها به شمار رفته و جوامع به دنبال دستیابی به دانش از راههای مختلف هستند. این پژوهش به دنبال نشان دادن این موضوع است که دیپلماسی علمی و فناوری یک ضرورتِ قابل اجماع و نهادساز در توسعه سیاسی است و بخشی از فرآیند توسعه سیاسی داخلی یک کشور به واسطه تحقق سیاست خارجی از دریچة مبادلات و مراودات علمی محقق میشود. برای این منظور، پژوهش حاضر به دنبال یافتن پاسخهای قابل اثبات و دلالتهای آشکار نقش دیپلماسی علمی و فناوری در توسعه سیاسی است. به این معنی که دیپلماسی علمی و فناوری با پذیرش و تبادل دانشجویان خارجی، همکاریهای بینالمللی دانشگاهی و برقراری روابط علمی و تعامل و همکاری پژوهشگران با یکدیگر در عرصه جهانی از طریق فرصتهای مطالعاتی، طرحهای پژوهشی مشترک، کنفرانسها و مقالات مشترک، زمینة اجماع و همبستگیِ بیشتر داخلی بر سر نهادسازی علمی و کاهش کشمکشها را به صورت طرحی نظری را فراهم میکند. روش گردآوری دادهها مبتنی بر روش اسنادی، راهبرد پژوهش بر مبنای قیاسی، روش تجزیه و تحلیل دادهها بر اساس روش توصیفی-تبیینی و ملهم از چارچوب نظری متناظر با دیپلماسی علمی و فناوری است.
Today, science and technology are a fundamental principle for countries and societies seek to acquire knowledge in various ways. This research seeks to show that scientific and technological diplomacy is a necessity in development and part of a country's development process is achieved through scientific exchanges. For this purpose, this research seeks to find provable answers and clear implications of the role of scientific and technological diplomacy in development. The statements made in response to this question are: Scientific and technological diplomacy it will eventually lead to development by accepting and exchanging foreign students, international academic cooperation and establishing scientific relations and interaction and cooperation of researchers in the world arena through study opportunities, joint research projects, joint conferences and articles. The data collection method is based on the documentary method, the research strategy is deductive based, and the data analysis method is based on the descriptive-explanatory method and is inspired by a theoretical framework corresponding to scientific and technological diplomacy.
Machine summary:
به اين معني که ديپلماسي علمي و فناوري با پذيرش و تبادل دانشجويان خارجي، همکاريهاي بين المللي دانشگاهي و برقراري روابط علمي و تعامل و همکاري پژوهشگران با يکديگر در عرصه جهاني از طريق فرصت هاي مطالعاتي، طرح هاي پژوهشي مشترک، کنفرانس ها و مقالات مشترک، زمينۀ اجماع و همبستگي بيشتر داخلي بر سر نهادسازي علمي و کاهش کشمکش ها را به صورت طرحي نظري را فراهم ميکند.
ارتباط بين ديپلماسي علمي و فناوري، اهداف سياست خارجي و توسعه سياسي سرعت تغييرات در دنيا به گونه اي بوده است که امروزه از علم و آموزش به عنوان بعد چهارم سياست خارجي ياد مي - شود(٧ :١٩٦٤ ,Coombs).
فدروف (٢٠٠٩) اظهار داشت که هدف اصلي ديپلماسي علمي عمدتاً استفاده از علم به منظور ارتقاء اهداف سياست خارجي يا منافع ميان دولتي ٥ است (٢٠٢٠:٤ ,Widmaier &King ).
در اين حوزه ، مطالعات علمي به رفع مشکلات بين کشورها کمک ميکنند(٢٠١١ ,Council &Diplomacy ) و اين به معناي ادغام اهداف سياست خارجي با توصيه هاي علمي است ؛ علم ميتواند در مواجه با بسياري از مشکلات آينده ، از قبيل کمبود غذا و آب و منابع ناکافي انرژي که ميتوانند در آينده موجب ناآراميهاي اجتماعي، نزاع کشورها و مهاجرت انبوه گردند، نقش کليدي ايفا کنند.
اين حوزه اغلب به پروژه هاي بين المللي بزرگي بر ميگردد که در آنها، مجموعه سياست هاي دستگاه ديپلماسي، همکاري کشورها را در زمينه ي پروژه هايي با هزينه و ريسک بالاي علمي تسهيل مينمايد(٢٠١١ ,Council &Diplomacy ).